اقتصادناب_وفق آمار رسمی منتشره توسط سازمان پزشکی قانونی کشور و سایر سازمان های مسؤل و ذیربط، کشور ما با سالانه بالغ بر ۱۶۰۰۰ کشته و ۳۵۰ هزار مصدوم، از نظر آمار تلفات جانی و خسارتهای مالی ناشی از تصادفات رانندگی، وضعیت وخیمی را تجربه می کند. علم به این موضوع می طلبد که برای مدیریت ریسک ایمنی جاده ای و ترافیکی که البته مقوله ای تخصصی، فراگیر و فرابخشی است، تمرکز و انرژی بیشتری گذارده شود.
به گزارش اقتصادناب: دو سال پیش، برای تمدید قرارداد بیمه عملیات حفاری تعدادی چاه نفت و گاز به یکی از میادین نفتی واقع در جنوب کشور، سفری داشتم. راننده ایرانی شرکت چینی که پیمانکار عملیات حفاری بود، با خودروی تویوتای لندکروز آخرین مدل، در فرودگاه منتظرم بود. در مسیر رفتن به سایت پروژه، ضمن صحبت با راننده، متوجه شدم که شرکت چینی پروتکل خاصی برای جابجایی کارکنان و میهمانان خود دارد. از جمله اینکه:
- خودروها فقط بایستی از برندهای مشخص و حداقل هم سطح تویوتای لندکروز باشند؛
- بستن کمربند ایمنی برای تمامی سرنشینان، حتی سرنشینان صندلی عقب کاملاً الزامی بود؛
- سرعت تردد خودروها با GPS کنترل می شد و اجازه ی حرکت با سرعت بیشتر از ۸۰ کیلومتر بر ساعت را نداشتند؛
- راننده ها گزینش شده و آموزش دیده بودند و بر عملکردشان نظارت می شد.
بالطبع، خودروها به تجهیزات ایمنی روز از جمله انواع کیسه هوا برای سرنشینان جلو و عقب و کیسه های جانبی و سایر امکانات ایمنی مجهز بودند.
قدر مسلم، این سیاست ها و راهکارهای ارزیابی و مدیریت ریسک، که شرکت چینی اتخاذ کرده بود، کارساز و اثر بخش بود و ریسک تلفات و خسارت های جاده ای آنها را به نحو قابل ملاحظه ای کاهش می داد و مثال خوب و ملموسی بود از پیاده سازی و استقرار ارزیابی و مدیریت ریسک در یک شرکت پیمانکار چینی.
در روزهای اخیر، خبر تصادف و درگذشت مدیرعامل و معاون سازمان تأمین اجتماعی کشور، باعث حزن و اندوه فراوانی در سطح کشور شد. از یک سو، بدون شک این دو عزیز سرمایه مدیریتی و کارشناسی کشور بودند و به هیچ وجه نه برای خانواده های داغدیده و نه برای سازمانی که به آن تعلق داشتند، قابل جایگزینی نیستند و جایشان تا ابد خالی است. از سوی دیگر، هر دو بزرگوار، به صفاتی همچون تلاش، پاکدستی، سلامت و خدمت صادقانه مشهور بودند. البته نویسنده، هیچ قرابتی با این دو مرحوم نداشته و افتخار همکاری با این عزیزان را نیز نداشته است و آنچه که مرقوم می شود بر پایه کلام دیگران، از جمله وزرای محترم فعلی و سابق وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی است.
در اینجا، ذکر یک نکته را لازم می داند. اگر هم سنگ یا حتی پایین تر از شرکت چینی فوق الاشاره به مدیریت ریسک ایمنی ترافیکی توجه شده بود، قدر مسلم این اتفاق تلخ روی نمی داد و اگر هم روی می داد، آثار آن تا به این اندازه، سنگین و غیر قابل جبران نبود.
وقت آن رسیده است که کلیه دستگاهها، نهادها و سازمان های کشور به این مهم توجه نشان دهند و پیش بینی ها و اقدامات پیشگیرانه لازم را برای جلوگیری از تکرار چنین حوادث تلخی، در دستور کار قرار دهند.
متأسفانه، فرهنگ غلطی در کشور رایج شده است و مدیران و مسؤلین از ترس هجمه عده ای نادان یا مغرض، می ترسند سوار برخی از خودروها که ایمنی بالاتری نیز دارند، بشوند، مبادا به آنان تهمت و بهتان اشرافی گری و غیر مردمی بودن بسته شود.
تأسف دیگر اینکه، وفق آمار رسمی منتشره توسط سازمان پزشکی قانونی کشور و سایر سازمان های مسؤل و ذیربط، کشور ما با سالانه بالغ بر ۱۶۰۰۰ کشته و ۳۵۰ هزار مصدوم، از نظر آمار تلفات جانی و خسارتهای مالی ناشی از تصادفات رانندگی، وضعیت وخیمی را تجربه می کند. علم به این موضوع می طلبد که برای مدیریت ریسک ایمنی جاده ای و ترافیکی که البته مقوله ای تخصصی، فراگیر و فرابخشی است، تمرکز و انرژی بیشتری گذارده شود.
دکتر محمود اسعدسامانی
مدیرکل توسعه مدیریت ریسک بیمه مرکزی ج.ا.ایران
