تجربه کمیساریای ملی بیمه‌گران امریکا (NAIC) از کدینگ واحد
اقتصادناب_در حال حاضر فقدان کدینگ واحد علاوه بر اینکه هزینه‌های صنعت بیمه را افزایش داده است، نظارت بر صنعت را سخت‌تر و عملاً غیر ممکن کرده و باعث شده است تا ناهماهنگی‌های مختلف هزینه‌بر، برای بیمهگر و بیمه‌گذار در زمان‌های مختلف به ویژه تسویه ارزیابی و پرداخت خسارت ایجاد شود./در ایالات متحده آمریکا انجمن کمیساریای ملی بیمه‌گران (NAIC) مسئول ایجاد کدینگ واحد در صنعت بیمه است./کدینگ واحد محصولات بیمه‌ای به صورت سالانه در اول ژانویه هر سال توسط NAIC روی سایت این سازمان قرار می‌گیرد. این کدینگ شامل کد مربوط به حدود ۳۵ محصول اصلی و ۱۸۰ محصول فرعی بیمه‌ای در حوزه اموال و خسارت و ۱۰ رشته اصلی و حدود ۷۴۰ محصول بیمه‌ای در سایر رشته‌های بیمه‌ای است.
به گزارش اقتصادناب به نقل از بیمه داری نوین امروز به واسطه توسعه تکنولوژی و افزایش ارتباط بین بازیگران صنعت با یکدیگر و صنایع دیگر منجر شده است تا نه تنها در یک صنعت، بلکه در بین صنایع و بخش‌های مختلف نیز از یک زبان مشترک استفاده شود. این زبان مشترک همان کدینگ واحد (Unified Coding) است که این امکان را می‌دهد تا شرکت‌ها یک کد یکتا را به محصولات مشابه، مشتریان، خدمات و موقعیت‌ها نسبت دهند. کدینگ واحد منجر می‌شود تا تمامی شرکت‌ها در تعامل با یکدیگر و مشتریان و بازیگران خارج از صنعت درک درستی از ابزارها و محصولات داشته باشند.
امروز در بسیاری از کشورهای پیشرفته کدینگ واحد به امری ضروری در صنعت بیمه تبدیل شده است. با اتصال آنلاین بیمه‌ها با کارگزاران، بیمارستان‌ها، ارزیابان خسارت، حسابرسان و ارگان‌های دولتی همچون راهنمایی و رانندگی، همه بیمه‌ها باید محصولات و خدمات خود را تحت یک کدبندی مشترک و مشابه ارائه دهند.
ضرورت کدینگ واحد در صنعت بیمه کشور
بیمه مرکزی به واسطه تنوع وظایف خود در زمینه قانون‌گذاری، نظارت و ایفای نقش بیمهگر اتکایی نیازمند ایجاد شبکه واحد برای اتصال برخط با شرکتهای بیمه است و بیمه‌گران نیز تنها در قالب یک نظام یکپارچه برای ارتباط و تعامل با کارگزاری‌ها، نمایندگان و ارزیابان خسارت می‌توانند عملیات بیمه‌گری خود را به خوبی انجام دهند. طبعا برای داشتن یک شبکه و نظام یکپارچه بیمه نیازمند به کدینگ واحد هستیم.
از یاد نبریم که هم اکنون هم شرکت‌ها و بیمه مرکزی از طرق مختلف اما به صورت جزیره‌ای با هم به صورت‌های آنلاین و آفلاین در ارتباط مستمر هستند؛ اما وضعیت فعالیت قادر نیست تمام ظرفیت‌های مورد نیاز برای تحقق یک صنعت پویای بیمه فعال کند به گونه‌ای که بتوانند نقش خود را در عرصه‌های اجتماعی و اقتصادی ایفا کند. از سوی دیگر با توجه به گذار به تحول دیجیتال و ضرورت استفاده از ظرفیت‌های هوش مصنوعی، اینترنت اشیا، فناوری‌های مالی بیمه و بیگ‌دیتا و البته بلاکچین نیازمند ایجاد یک نظام یکپارچه بیمه‌ای هستیم که این مهم محقق نخواهد شد مگر اینکه نظام کدینگ واحد در این صنعت طراحی و اجرا شود.
همچنین نهاد ناظر بیمه‌ای و شرکتهای بیمه برای اتصال برخط و در قالب یک زبان مشترک به سایر بازیگران برون‌صنعتی نظیر مؤسسات مالی، مراکز درمانی، نیروی انتظامی، سازمان راهداری، سازمان تأمین اجتماعی و بیمه سلامت، وزارت صمت، ثبت احوال، سازمان ثبت شرکت‌ها و امثالهم، باید نظام کدینگ واحد را طراحی کنند. وجود یک زبان مشترک و یک رویکرد واحد درباره ابعاد مختلف اکوسیستم بیمه و زمینه انجام عملیات مشترک بیمه‌ای و فهم مشترک در این زمینه را فراهم می‌آورد. به عبارت دیگر، پیش‌نیاز تحقق متقابل نیازهای درون و برون‌صنعتی توسعه «یکپارچگی درون‌صنعتی و بین‌صنعتی» و حرکت به سمت زیست‌بومی سیال و بهم متصل است به طوری که برای تمامی ذی‌نفعان امکان تبادل اطلاعات و تعامل مفاهیم مورد نظر خود را در زمان و مان مناسب فراهم باشد.
در حال حاضر فقدان کدینگ واحد علاوه بر اینکه هزینه‌های صنعت بیمه را افزایش داده است، نظارت بر صنعت را سخت‌تر و عملاً غیر ممکن کرده و باعث شده است تا ناهماهنگی‌های مختلف هزینه‌بر، برای بیمهگر و بیمه‌گذار در زمان‌های مختلف به ویژه تسویه ارزیابی و پرداخت خسارت ایجاد شود؛ اما این تمام مزایای کدینگ واحد نیست. تجربه کشورهای دیگر نشان می‌دهد نظام کدینگ واحد دستاوردهای زیادی را در پی دارد که به اختصار بخشی از این تجارب در ادامه خواهد آمد.
سازمان NAIC در ایالات متحده
در ایالات متحده آمریکا انجمن کمیساریای ملی بیمه‌گران (NAIC) مسئول ایجاد کدینگ واحد در صنعت بیمه است. NAIC سازمان تنظیم استاندارد و پشتیبانی نظارتی ایالات متحده است که توسط تنظیم‌کننده‌های اصلی مقررات بیمه از ۵۰ ایالت، ناحیه کلمبیا و پنج حوزه جغرافیایی ایالات متحده ایجاد و اداره می‌شود. NAIC تخصص، داده‌ها و تجزیه و تحلیل مورد نیاز را برای کمیساریای بیمه فراهم می‌کند تا صنعت را به طور مؤثر تنظیم و از مصرف‌کنندگان محافظت کند. این سازمان تنظیم استاندارد و پشتیبانی نظارتی ایالات متحده در سال ۱۸۷۱ تأسیس شده است و توسط ناظران اصلی بیمه از ۵۰ ایالت، ناحیه کلمبیا و پنج حوزه جغرافیایی ایالات متحده اداره می‌شود تا مقررات بیمه‌های چند ایالتی را هماهنگ کند.
تنظیم‌کنندگان بیمه ایالتی از طریق NAIC استانداردها و بهترین روش‌ها را تعیین می‌کنند، بررسی همکاران را انجام می‌دهند و نظارت تنظیم‌کنندگی خود را در صنعت هماهنگ می‌کنند. کارکنان NAIC از فعالیت کمیساریا پشتیبانی می‌کنند و نمایانگر دیدگاه‌های نظارتی دولت در داخل و خارج از مرزها هستند. اعضای NAIC، همراه با منابع مرکزی NAIC، سیستم ملی مقررات بیمه‌ای مبتنی بر ایالت را در ایالات متحده تشکیل می‌دهند. NAIC یک سازمان غیر انتفاعی است. رئیس NAIC از سال ۲۰۱۹ اریک چیوپاست که همچنین ناظر دفتر بیمه ماین است.
NAIC به عنوان محلی برای ایجاد مدل عملیاتی قوانین و مقررات عمل می‌کند. هر ایالت تصمیم می‌گیرد که هر قانون یا مقررات مدل NAIC را تصویب کند و هر ایالت ممکن است تغییراتی در روند تصویب اعمال کند، اما مدل‌ها به طور گسترده‌ای، البته تا حدودی نامنظم، به تصویب رسیده‌اند. NAIC همچنین در سطح ملی برای پیشبرد قوانین و سیاست‌های مورد حمایت تنظیم‌کننده‌های بیمه ایالتی عمل می‌کند.
NAIC همچنین مسئول ایجاد اصول حسابداری قانونی (SAP) است که حسابداری بیمه بر اساس آن بنا شده است. SAP غالباً با اصول حسابداری عمومی پذیرفته شده (GAAP) در تضاد است و به دلیل روش‌های ارزیابی بسیار محافظه‌کارانه‌اش مورد توجه قرار گرفته است. علاوه بر این، NAIC بیانیه سالانه NAIC را که شامل SAP است، منتشر می‌کند و در هر ایالتی که یک شرکت بیمه در آن فعالیت می‌کند، سازمان بیمه آن ایالت باید بخش مربوط به خود را تکمیل کند.
NAIC به خودی خود یک تنظیم‌کننده مقررات نیست. در حالی که اعضای آن کمیساریای بیمه (یعنی تنظیم‌کننده‌های اصلی بیمه) در هر ایالت و شش منطقه ایالات متحده هستند، NAIC یک سازمان غیر دولتی است که خود را درگیر امور تنظیم‌کنندگی در بیمه می‌کند؛ اما در واقع نقش تنظیم‌کنندگی مستقیم مقررات را ندارد.
وظایف NAIC
اگرچه وظیفه NAIC این است که از طریق ترویج قوانین و مقررات یکنواخت به نفع تنظیم‌کنندگان ایالت متحده و مصرف‌کنندگان بیمه عمل کند، اما با ترویج یکنواختی تنظیم مقررات در میان ایالت‌ها و همچنین رعایت قوانین و مقررات در همه ایالت‌هایی که شرکت‌ها در آن به فعالیت می‌پردازند، کسب و کار را آسان‌تر می‌کند.
یکی از وظایف NAIC در این زمینه انتشار کدینگ واحد برای شرکتهای بیمه است. کدینگ واحد شرکتهای بیمه ایالات متحده به دو صورت منتشر می‌شود.
- کدینگ واحد محصولات بیمه‌ای اموال و خسارت ( uniform property & casualty product coding matrix) و کدینگ واحد محصولات بیمه‌ای عمر، حوادث، سلامت، مستمری و محصولات اعتباری (Uniform Life, Accident & Health, Annuity and Credit Product Coding Matrix)
- کدینگ واحد مربوط به خطوط کسب (lines of business matrix) و کار جهت نظارت و بررسی توسط NAIC (Uniform Certificate of Authority) است.
کدینگ واحد محصولات بیمه‌ای
کدینگ واحد محصولات بیمه‌ای به صورت سالانه در اول ژانویه هر سال توسط NAIC روی سایت این سازمان قرار می‌گیرد. این کدینگ شامل کد مربوط به حدود ۳۵ محصول اصلی و ۱۸۰ محصول فرعی بیمه‌ای در حوزه اموال و خسارت و ۱۰ رشته اصلی و حدود ۷۴۰ محصول بیمه‌ای در سایر رشته‌های بیمه‌ای است.
نحوه کدبندی در رشته‌های مربوط به اموال و خسارت به صورت کاملاً عددی بوده و هر رشته اموال یک عدد دو رقمی، سپس نقطه و سپس عدد ۴ رقمی مربوط به زیر رشته را دریافت می‌کند. رشته‌های اصلی که دارای زیرشاخه نیستند با ۴ صفر مشخص شده و رشته‌های دارای زیرشاخه با اعداد اعشار مشخص می‌شوند؛ مثلاً بیمه مالکان مسکن (Homeowners) با کد ۰۴ مشخص شده و دارای ۵ زیر رشته است که اولین زیر رشته ترکیبی از ۴ رشته دیگر است که به صورت ۰۴.۰۰۰۰ کدبندی‌شده و سایر رشته‌ها به صورت زیر کدبندی شده است:
۰۴.۰۰۰۱ : بیمه مالکان مشترک مسکن
۰۴.۰۰۰۲ : بیمه مالکان مستقر در مسکن متحرک (مسکنی که قابلیت جابه‌جایی دارد)
۰۴.۰۰۰۳ : بیمه مالکان مستقر در مسکن ثابت
۰۴.۰۰۰۴ : بیمه مسکن در دست مستأجر که به خود مستأجر فروخته می‌شود.
علاوه بر این نوع کدبندی، کدبندی دیگر مربوط به رشته‌هایی از بیمه اموال و خسارت است که وابسته به فعالیت انجام‌شده در مورد بیمه‌شده بوده و عموماً مربوط به کسب و کارها است. در این کدبندی، ۳ کد مختلف برای یک فعالیت ارائه شده است؛ مثلاً در رشته پزشکی در مجموع ۳۳ زیر رشته فعالیت نامناسب تعریف شده است که خسارت زمانی پرداخت می‌شود که پزشک یا ابزار مورد استفاده در مرکز پزشکی به طور مناسب کار نکرده و منجر به خسارت شود. نمونه:
۱۱.۰۰۳۰، ۱۱.۱۰۳۰ و ۱۱.۲۰۳۰: عملکرد نامناسب دندانپزشک که منجر به خسارت به بیمار می‌شود.
نحوه کدبندی در رشته‌های غیر اموال و خسارت کاملاً متفاوت بوده و دارای علائم اختصاری نیز است. همان‌طور که ذکر شد، ۱۰ رشته اصلی در این بخش وجود دارد که هر رشته علامت اختصاری مربوط به خود را دارد. مانند مستمری (Annuities) که با حرف اختصاری A در کدبندی نمایش داده می‌شود یا مراقبت‌های بلندمدت (Long-Term Care) که با LTC در کدبندی نمایش داده می‌شود. این گروه از رشته‌ها همچنین بسته به انفرادی (Individual) یا گروهی بودن (Group) حرف اختصاری مربوطه را دریافت می‌کنند. مابقی تقسیم‌بندی به صورت عددی در کدبندی مشخص می‌شود. نمونه:
H15G: بیمۀ سلامت گروهی (پانزدهمین زیر رشته از بیمه سلامت) هزینه‌های بیمارستانی، جراحی، پزشکی
H15G.001: زیر رشته گروه با اندازه مختلف
H15G.002: زیر رشته گروه با اندازه بزرگ
H15G.003: زیر رشته گروه با اندازه کوچک
H15G.004: زیر رشته گروهی کوتاه‌مدت
H15G.005: زیر رشته گروه مهاجر (که اخیراً به کدبندی افزوده شده است)
کدینگ واحد در خطوط کسب و کار
سازمان NAIC علاوه بر محصولات بیمه‌ای، برای خطوط کسب و کار نیز کدینگ واحد ارائه کرده است. گواهی واحد اقدام عضویت (UCAA) برای بیمه‌گران جدید و بیمه‌گران موجود صادر می‌شود که می‌خواهند تحت نظر NAIC به فعالیت بپردازند. یک «ایالت واحد» (Uniform State) در این دستورالعمل عبارت است از ایالتی که متعهد به استفاده از روند بررسی UCAA برای صدور مجوز و پذیرش شرکت است.
برنامۀ اولیه UCAA دارای چهار بخش است که برای روند صدور مجوز طراحی شده است. هدف از UCAA ارائۀ روند تأیید ساده و سریع است. با این حال، برخی از ایالت‌ها بر اساس الزامات قانونی یا رویه‌های داخلی، شرایط خاص بایگانی در ایالت را دارند. «ایالت‌های واحد» در حال تلاش برای حذف الزامات خاص و غیر ضروری دولت محلی هستند.
برنامۀ اولیه UCAA به منظور ارائه فرآیند یکنواخت‌تر برای تشکیل بیمه جدید طراحی شده است. یک بیمهگر موجود که مایل به تجدید مالکیت در ایالت دیگری است نیز باید از این درخواست استفاده کند. بیمه‌های موجود که مایل به پذیرش در ایالت‌های دیگر هستند باید درخواست توسعه UCAA را ثبت کنند.
جدول کدینگ واحد خطوط کسب و کار ارائه شده توسط NAIC هر یک از رشته‌های اصلی صنعت بیمه را بر اساس رشته و ایالت کدبندی کرده است. کدبندی رشته‌ها به صورت اعداد از ۱ تا ۳۴ تعیین شده است. با این حال، برخی از اعداد در این کدبندی وجود نداشته و در مجموع در حدود ۲۷ رشته مختلف در این کدبندی تعیین شده‌اند. برخی از این کدها در برخی از ایالات موجود نیست که احتمالاً به واسطه عدم ارائه رشته مورد نظر در ایالت مذکور است؛ مثلاً کد ۱ مربوط به رشته آتش‌سوزی، کد ۲.۲ مربوط به خسارات محصولات کشاورزی از بلایای طبیعی و فدرال، ۲.۴ بیمه محصولات کشاورزی خصوصی هستند.
این کدبندی‌ها عمدتاً برای فعالیت‌های حسابرسی و شفافیت استفاده شده و شرکتهای بیمه موظف هستند تا به طور ماهانه فرم مربوط به کدبندی‌ها را برای ارائه میزان عملکرد به سازمان NAIC تکمیل کنند.
ضرورت کدبندی واحد
با نگاهی به ترازنامه‌های بیمه‌های عضو بورس اوراق بهادار مشخص می‌شود که بیمه‌ها به سه صورت متفاوت عملکرد خود را ارائه می‌کنند. با اینکه سازمان بورس یک سازمان نظارتی بسیار سخت‌گیرانه است؛ اما با این حال نحوه گزارش عملکرد و فعالیت و همچنین ترکیب پورتفوی بیمه‌ها با هم تفاوت‌هایی دارند. به گونه‌ای که برای مقایسه شرکتهای مختلف نیاز است تا تغییراتی در کدبندی رشته‌ها صورت گیرد.
شرکتهای بیمه برای ارائه گزارش به بیمه مرکزی و همچنین فعالیت با کارگزاران نیز ملزم هستند تا کدبندی متفاوتی را متناظر با کدبندی خود ایجاد کرده و طبق کدبندی بیمه مرکزی گزارش فعالیت خود را ارائه دهند. این تغییرات منجر به صرف زمان و هزینه و همچنین احتمال اشتباه را ایجاد کرده است که در صنعت بیمه بسیار نامطلوب است.
با استفاده از کدبندی واحد که نمونه آن را می‌توان در دستورالعمل‌های انجمن NAIC یافت، می‌توان از بسیاری از خطاها پیشگیری کرد.
