اقتصادناب_از انجا که وعده انعقاد قرارداد و تاسیس شرکت بیمه با بیمه گران خارجی مدتهاست که از سوی روسای کل بیمه مرکزی داده می شود اما تا کنون به وقوع نپیوسته ، سوال اینجاست که تا کی این وعده قرار است ،تکرار شود؟ و آیا بهتر نیست صنعت بیمه با ترسیم فضای کنونی ارتباط بیمه گران بین المللی با صنعت بیمه ایران ، روابط بین الملل خود را به صورت واقعی هدف گذاری کند؟
به گزارش اقتصادناب، پس از اجرای برجام وعده روابط متقابل با خارجی ها در قالب تاسیس شرکت بیمه مشترک ، تاسیس دفتر نمایندگی و … در صنعت بیمه میان روسای کل و مدیران بیمه ای باب شد، وعده هایی که دیری نپایید و با خروج امریکا از برجام نقش بر آب شد.
البته موضع گیری روسای بیمه مرکزی درخصوص ارتباط با خارجی ها متفاوت بوده است به طوریکه محمد ابراهیم امین که اواخر ریاستش بر بیمه مرکزی مصادف با اجرای برجام بود صراحتا اذعان داشت که در حال حاضر تقاضایی از سوی شرکت های بیمه ای خارجی برای راه اندازی شعبه در کشور نداشته ایم و بیشتر آنها به بازار بیمه اتکایی ما حهت کسب سود چشم دوخته اند.
به گفته وی موضع ما در مقابل بیمه گران خارجی از موضع فروشنده – خریدار است به عبارتی هم واگذاری و قبولی بین شرکتهای بیمه داخلی و خارجی برقرار باشد و اینگونه نیست که ایران تنها خریدار خدمات بیمه ای باشد. بلکه موضع فروشنده – خریدار و یک رابطه برد برد باید باشد.
نحوه مواجهه صنعت بیمه در قبال خارجی ها در زمان عبدالناصر همتی به گونه ای دیگر بود به طوریکه مدیران عامل و مقامات نهاد نظارتی بیشترین گزارش امد و شد ها و عکس های خبری را با شرکتهای بروکری و مستقیم خارجی منتشر کردند ، آمدو شدهائی که به گواه مستندات موجود به نتیجه ای ختم نشد.
یکی از مهمترین این دیدارها ، مذاکره بیمه مرکزی ایران با لویدز لندن بود که شنیده می شود توسط بروکری UIB هماهنگ شده بود که البته این مذاکره نیز به نتیجه خاصی نرسید.
عبدالناصر همتی در کنفرانس Euromoney که در پاریس برگزار شد از گزینه‌های سرمایه‌گذاری خارجی در صنعت بیمه ایران بصورت خرید سهام‌های شرکتهای بیمه ایرانی، ایجاد شعبه یا نمایندگی شرکتهای بیمه خارجی در ایران و ایجاد بروکرهای اتکایی یاد کرد و گفت:بیمه مرکزی عزم جدی دارد تا به شرکتهای خارجی فعال در زمینه بیمه و سایر سرمایه‌گذارانی که قصد سرمایه‌گذاری در این حوزه‌ها را دارند را کمک کند.
اما در ورای وعده های خرید سهام و ایجاد شعبه و نمایندگی نه تنها قراردادی عاید صنعت بیمه نشد که شواهد نشان می دهد ادعای دفاتر بیمه ای خارجی که از سوی برخی فعالان بیمه ای مطرح شده واقعی نبوده که صرفا در حد شعار تبلیغاتی باقی مانده است.
گفته می شود این دفاتر بی نام و نشان گاها حداکثر با یک کارمند اداره می شود که البته قسمت اعظم اینها شرکتهای بروکری هستند نه شرکت بیمه ای.
واکاوی حضور خارجی ها طی چهار سال اخیر نشان داد، صنعت بیمه نتوانست عملا قرارداد چشمگیری با خارجی ها که منجر به رابطه برد برد شود منعقد کند.
اما جالب است که در شرایط فعلی نیز که شرایط ایران در حوزه اقتصادی و بین المللی دستخوش تلاطم شده همچنان بیمه مرکزی از راه اندازی شرکت بیمه ای مشترک با خارجی ها در سطح منطقه ، اروپائی ها و افریقایی ها وعده داده است.
اما از انجا که وعده انعقاد قرارداد و تاسیس شرکت بیمه با بیمه گران خارجی مدتهاست که از سوی روسای کل بیمه مرکزی داده می شود اما تا کنون به وقوع نپیوسته ، سوال اینجاست که تا کی این وعده قرار است ،تکرار شود؟ و آیا بهتر نیست صنعت بیمه با ترسیم فضای کنونی ارتباط بیمه گران بین المللی با صنعت بیمه ایران ، روابط بین الملل خود را به صورت واقعی هدف گذاری کند؟
به نظر می رسد فضای فعلی صنعت بیمه در ایران به دلیل التهابات اقتصادی به گونه ای است که مدیران ارشد بهتر است در خصوص ارتباط با خارجی ها ، بر حل چالش های صنعت بیمه تمرکز کنند.
البته لازم بذکر است که صنعت بیمه نیازمند تعامل با شرکتهای بیمه بین المللی است تا ضمن توزیع ریسک به خارج به رشد صنعت بیمه در کشور نیز بینجامد که متاسفانه تاکنون این هدف میسر نشده است.
نمونه آن تشکیل شرکت بیمه اتکائی اکو با مشارکت ایران ، پاکستان و ترکیه است که با توجه به اخذ مصوبات قانونی هنوز به مرحله اجرا در نیامده است.ضمن اینکه در شرکت ایشین ری نیز با وجود گذشت ۴۰ سال از سهامداری صنعت بیمه ایران ، اثرگذاری خاصی برای کشور نداشته است.
هدف تاسیس شرکت بیمه ایشین ری ، توسعه بیمه در کشورهای خاور دور بود که در حال حاضر کشورهای مذکور به لحاط توسعه بیمه ای از ایران جلو افتادند این در حالی است که ایران محور اصلی تاسیس این شرکت بوده است.
