به گزارش اقتصادناب به نقل از بیمه داری نوین برنامه‌های بیمه اتکایی مؤثر و کارآمد اغلب در موفقیت یک بیمه‌گر بسیار تأثیرگذار هستند. این قرارداد معمولاً یکی از مهم‌ترین معاملات مالی برای بیمه‌ها و شرکت‌های بیمه اتکایی محسوب می‌شود که سالانه صدها میلیارد دلار در آن سرمایه‌گذاری می‌شود و این یک عنصر مهم استراتژیک در مدیریت نوسانات سود و کفایت سرمایه است. با وجود این اهمیت، نظرسنجی‌های انجام‌شده از مدیران بیمه‌ای حاکی از آن است که در دهه گذشته کمترین سرمایه‌گذاری در فناوری، فرآیندها، کیفیت داده‌ها و تجزیه و تحلیل بیمه اتکایی انجام شد. با تمرکز فعالیت‌ها برای نوسازی برنامه‌های بیمه اتکایی، ممکن است مدیران بتوانند برنامه‌های قدیمی را که از فرآیندهای دستی، فناوری‌های منسوخ‌شده و قابلیت‌های تجزیه و تحلیل ناکافی برخوردار است، پشت سر بگذارد.

مدرنیزه کردن اداره امور بیمه اتکایی و گزارش‌دهی می‌تواند نتایج مثبتی به همراه داشته باشد. اتوماسیون فرایندهای دستی می‌تواند به طور قابل توجهی هزینه‌های عملیاتی را کاهش دهد، سرعت پردازش را افزایش دهد و خطاها را از بین ببرد. پیاده‌سازی سیستم‌های خودکار یکپارچه‌سازی داده و فناوری می‌تواند به مدیران کمک کند تا در رابطه با ماهیت تجارت و توافق‌هایی که باید از آنها صرف‌نظر شود، تصمیمات مناسبی اتخاذ کنند. سرمایه‌گذاری و تمرکز روی مدیریت اتکایی ممکن است برای افزایش سودآوری، تقویت تجزیه و تحلیل، تقویت کنترل‌ها و کاهش هزینه‌های زیربنایی بسیار مهم باشد.

افزایش پیچیدگی

به نظر می‌رسد؛ قراردادهای بیمه اتکایی مستقیم سال‌های گذشته که در وهله اول برای اهداف انتقال ریسک مورد استفاده قرار می‌گیرد، اهداف امروز بیمه اتکایی را برآورده نمی‌کنند. در حالی که ۶۲ درصد از مدیران بیمه اتکایی همچنان از بیمه اتکایی با هدف انتقال ریسک استفاده می‌کنند، ۵۴ درصد نیز با هدف گسترش ظرفیت (یعنی مدیریت سرمایه) و ۳۸ درصد دیگر با هدف کاهش تنوع درآمد در بیمه اتکایی سرمایه‌گذاری می‌کنند. برای تحقق این اهداف، تعهدات شرکت‌های بیمه مشمول قراردادهای مذاکره مجزا و استفاده از پروفایل ریسک‌های پیچیده شده‌اند. با تأکید بر این، ۹۲ درصد از مدیران بر این باورند که قراردادهای بیمه اتکایی شرکت آنها دارای سطح پیچیدگی متوسط ​​یا بالایی است و ۶۰ درصد نیز معتقدند که سطح پیچیدگی بالاست. این رویکرد پیچیده‌تر می‌تواند عملکرد اقتصادی و مدیریت سرمایه بهتری را ارائه دهد؛ اما منجر به محصولاتی شده است که ارائه آنها دشوارتر است. شرکت‌های بزرگ با چالش‌های اداره هزاران قرارداد بیمه اتکایی روبه‌رو هستند که هر کدام دارای مجموعه‌‌ای از قوانین پیچیده است و ممکن است نیاز به تجزیه و تحلیل داده‌های سیاست طی ده‌ها سال را داشته باشد. علاوه بر این، بیمه‌گران، علاقه‌مند به قراردادهای بیمه اتکایی هستند که فقط در رشته‌های خاصی، مانند پوشش زلزله در مناطق جغرافیایی با ریسک زیادِ خسارت قرار دارند.

مسئله پیچیدگی، این واقعیت را نشان می‌دهد که اداره بیمه‌های اتکایی در بسیاری از شرکت‌های بیمه همگام با افزایش پیچیدگی قراردادهای امروز پیش نرفته است. بسیاری از شرکت‌ها نیاز دارند تا از سرمایه‌گذاری کمی که در طی سال‌ها در سیستم‌ها و داده‌های فناوری انجام داده‌اند، بهره بگیرند که منجر به فرآیندهای دستی و تل‌انباری از داده شده است که مدیریت و تحلیل را دشوار می‌کند. هنگامی که از آنها خواسته شد سه معضل مهم را در گروه بیمه اتکایی خود ذکر کنند، زمینه‌هایی که بیشترین توجه مدیران به آن معطوف بود، کیفیت داده‌ها (۶۹ درصد)، عملیات (۶۲ درصد) و فناوری (۵۴ درصد) بود (شکل ۱).

برای حفظ رقابت، شرکت‌های بیمه باید پیشرفت‌های قابل توجهی در مدیریت داده‌ها، سیستم‌های فناوری و فرآیندهای عملیاتی خود در نظر بگیرند تا از این طریق اطمینان حاصل شود که اداره شرکت بیمه هم قادر به اجرای برنامه اتکایی است و هم با اهداف استراتژیک سازمان برای بیمه اتکایی هماهنگ است.

افزایش کیفیت و یکپارچگی داده‌ها

اساس کارآیی مؤثر، شامل دسترسی سریع و آسان به داده‌ها از سراسر سازمان است. برای درک سودآوری، تعیین استقرار بهینه بیمه اتکایی و قیمت مناسب قراردادها، داده‌های با کیفیت بالا اهمیت زیادی دارد. با وجود اهمیت داده‌ها، دسترسی به داده‌ها در بیشتر شرکت‌های بیمه همچنان یک چالش است. از نظر میزان توانمندی شرکت‌های بیمه مدیران به شرکت خود کمترین رتبه را در زمینه داده‌های زمان‌بندی‌شده و مفید و مدیریت و کیفیت بهینه داده‌ها دادند (شکل ۲).

حاکمیت داده‌ها همچنان عاملی است که مانع از جمع‌آوری سریع و دقیق داده‌ها در شرکت می‌شود. از آنجا که بسیاری از قراردادهای بیمه اتکایی چندین محصول یا کسب و کار را پوشش می‌دهند، داده‌های مربوط به طور معمول در سیستم‌های مختلف فناوری مستقر می‌شوند. بدون وجود یک مدل حاکمیت درست، ساختار داده‌ها و تعاریف می‌توانند از یک سیستم به سیستم دیگر متفاوت باشند. با استفاده از مدل مناسب، داده‌ها می‌توانند به آسانی یکپارچه شوند تا تجزیه و تحلیل خودکار سود و عملکرد توسط بیمه‌گر امکان‌پذیر شود. با این حال، این مورد در بسیاری از بیمه‌گذاران در سراسر صنعت حاصل نشده است.

علاوه بر این، برای حمایت از تصمیمات استراتژیک، شرکت‌ها به دنبال طراحی معماری داده هستند که به آنها امکان می‌دهد داده‌های سیستم‌های مختلف فناوری خود را برای انجام تجزیه و تحلیل و پشتیبانی از تصمیم‌گیری ادغام کنند. شرکت‌ها در حال حاضر در انبارهای داده سرمایه‌گذاری می‌کنند، جایی که داده‌های منابع مختلف با استفاده از نرم‌افزار استخراج، تبدیل، بارگذاری (ETL) و ادغام می‌شوند.

حرکت به سمت تحلیل

تحلیل می‌تواند ابزاری قدرتمند برای به دست آوردن بینش در مورد تجارت شما و بهبود تصمیم‌گیری باشد. با این وجود، موانع بسیاری وجود دارد که مانع از دستیابی بیمه‌گران به این هدف می‌شود. در حالی که تنها ۳۸ درصد مدیران، تجزیه و تحلیل‌ها را به عنوان زمینه اصلی که مایل به بهبود آن هستند، می‌دانند. گرچه مدیران، معمولاً خود را در سطح نیمه پیشرفته در حوزه گزارش عملکرد می‌دانند؛ اما به دنبال آن هستند تا در آینده به یک سطح فوق پیشرفته برسند. پاسخ مدیران به معضلات مرتبط با کیفیت داده‌ها و فناوری به وضوح نشان می‌دهد که این موضوعات باید قبل از دستیابی به تجزیه و تحلیل‌های پیشرفته مورد رسیدگی قرار گیرند.

عملکردها و فرآیندهای تل‌انبارسازی داده‌ها، مانع دیگری برای پیشبرد تجزیه و تحلیل در بیمه‌گرهای اتکایی است. گرفتن داده از یک سیستم واحد، هنوز هم می‌تواند بینش را برای کاربران فراهم کند. با این حال، شکستن موانع و بیرون کشیدن داده از سراسر شرکت می‌تواند یک دیدگاه جامع‌تر از سازمان ایجاد کند؛ مثلاً انتقال مطالعات مرگ و میر به داشبورد بیمه اتکایی می‌تواند به کاربران این امکان را دهد که نه تنها نحوه اجرای برنامه بیمه اتکایی را ببینند؛ بلکه با توجه به فرضیات متغیر در مدل‌های خود، می‌توانند چگونگی عملکرد خود در آینده را مشاهده کنند. این امر می‌تواند بینشی در مورد نیاز به بیمه اتکایی بیشتر یا فرصت‌های بازپس‌گیری بیشتر ایجاد کند. با اجرای صحیح، تجزیه و تحلیل پیشرفته بیمه اتکایی می‌تواند به سازمان‌ها در بهبود مذاکرات با بیمه‌گران اتکایی کمک کند و بینش تجاری را برای حفظ و بهبود حاشیه سود فراهم کند.

سرمایه‌گذاری کم در تکنولوژی

از آنجا که شرکت‌ها توانایی ادغام داده‌ها با ساختار یکسان را در سازمان خود توسعه می‌دهند، توصیه می‌شود که داده‌ها در سیستم‌های فناوری به گونه‌ای ایجاد شوند که شرکت بیمه کسب و کارهایی که تمایل به بستن قرارداد با آنها را ندارد، به سادگی شناسایی کند. علاوه بر این، این فناوری‌ها باید بتوانند هزینه و عملکرد قراردادهای بیمه اتکایی را برای کمک به مذاکره، تجزیه و تحلیل کنند. این موضوع برای بسیاری از بیمه‌گران همچنان یک چالش است.

پاسخ‌دهندگان، رتبه کمی به قابلیت‌های شرکت خود در راه‌حل‌های تکنولوژیکی مفید و پایدار دادند (شکل ۲).

اکثر شرکت‌ها اعلام کردند که برای اینکه توانایی‌های‌شان در صنعت پیشرو باشد، ارتقاء قابل توجهی در این زمینه مورد نیاز خواهد بود. ۸۵ درصد مدیران به دنبال آن هستند که اجرای فناوری خود را در یک الی سه سال آینده را بهبود یا ارتقاء بخشند، در حالی که ۴۶ درصد آنها اظهار داشتند که در زمینه پیش‌بینی کسب و کار سرمایه‌گذاری می‌کنند. شرکت‌های بیمه معمولاً دارای سیستم‌های اداری ناکافی هستند که مدیریت بیمه اتکایی را بر عهده دارند. به نظر می‌رسد این غیر یکپارچگی نتیجه سیستم‌هایی است که به طور مستقل برای محصولات مختلف کار می‌کنند. ۴۶ درصد از مدیران اظهار داشتند که از یک راه‌حل فناوری استفاده می‌کنند که در داخل کشور توسعه یافته است. بسیاری از بیمه‌گران بر بهبود تجربه مشتری متمرکز شده‌اند و اولویت کمتری برای سرمایه‌گذاری در سیستم‌های قدیمی دارند. این عدم سرمایه‌گذاری منجر به فرسودگی سیستم‌های پردازشی که لزوماً برای انجام این پردازش‌ها طراحی نشده‌اند، شده است. علاوه بر این، این تراکنش‌ها فقط پس از انجام محاسبات گسترده دستی قابل پردازش توسط سیستم هستند. این مسئله در طول سال‌ها، مقابله با مشکل فناوری را برای بیمه‌گذاران دشوار کرده است.

در نتیجه نیمی از شرکت‌های مورد بررسی در گزارش به شیوه‌های مختلف از محاسبات دستی صفحه گسترده (Spread Sheets) بهره می‌برند. استفاده از صفحه گسترده حتی وقتی فقط برای تجزیه و تحلیل‌های خاص به کار گرفته شود، ناکارآمد و مستعد خطاست. شرکت‌هایی که هنوز از صفحات گسترده استفاده می‌کنند، می‌توانند از برنامه‌های نرم‌افزاری که صحت محاسبات را در مرحله دوم چک می‌کنند، استفاده کنند تا قبل از استفاده از خروجی‌ها در گزارشگری مالی و صورت‌حساب، داده‌ها به درستی پردازش شده باشند.

جریان‌سازی عملیات‌ها

۶۲ درصد از مدیران بخش عملیاتی را به عنوان منطقه‌ای که بیشتر با مشکلات آن دست و پنجه نرم می‌کنند، ذکر کردند. جای تعجب ندارد؛ زیرا بسیاری از سازمان‌ها در حال حاضر دارای فرآیندهای دستی هستند و در بخش بیمه اتکایی نیز هیچ فرآیندی به صورت خودکار انجام نمی‌شود.

با توجه به پیچیدگی‌های مربوط به قراردادهای بیمه اتکایی و اداره امور کسب و کار، بیمه اتکایی از گذشته تا کنون به عنوان بخشی با بیشترین عملیات‌های دستی شناخته می‌شود. بسیاری از سازمان‌ها متوجه مشکلات موجود در مداخله انسان هستند، با این حال، آنها نتوانسته‌اند راه‌حل‌های مناسب را برای کاهش یا از بین بردن نیاز به فرآیندهای دستی شناسایی کنند.

فرآیندهای دستی برای اداره بیمه اتکایی و فعالیت‌های گزارش‌دهی معمولاً آهسته، پرهزینه و مستعد ورود داده‌های نادرست یا تفسیر نادرست است. این فرایندها و مداخلات انسانی می‌تواند منجر به این شود که حق بیمه اتکایی بیشتر یا کمتر از میزان واقعی محاسبه شود؛ مثلاً یک شرکت بیمه ناهمخوانی‌هایی را در بخش بیمه اتکایی کشف می‌کند که برای شناسایی تغییرات، مجبور است دوباره محاسبات بیمه اتکایی چندین ساله را انجام دهد. ثابت شده است که منبع مشکل چندین خطای دستی کوچک در یک صفحه گسترده، از جمله درصد نادرست در یک فرمول و استفاده نادرست از شرایط پیمان است. با توجه به درگیری حجم زیاد پول در این نوع قراردادها، این خطاها منجر به تأثیر قابل توجهی در امور مالی شرکت و سبب می‌شود تا شرکت دوباره اطلاعیه‌های مالی خود در چندین سال گذشته را از اول پیکربندی کند.

علاوه بر فرآیندهای دستی، یکی دیگر از مشکلات عملیات اتکایی، ترکیب فرآیندهای بدون سند و نیروی کاری نزدیک به بازنشستگی است. دانش حیاتی از قراردادهای بیمه اتکایی و چگونگی پردازش آن قراردادها بدون مدرک مکتوب باقی می‌ماند و اغلب اوقات صرفاً در حافظه کارمند یا پردازشگر قرار دارد. این خطر بزرگی برای سازمان به همراه دارد، زیرا اطلاعات و دانش مهم پردازش می‌توانند پس از بازنشستگی یا استخدام از بین بروند. مشخص است که مستندسازی کلیه فرایندهای بیمه اتکایی می‌تواند این مشکل را حل کند، زیرا دانستن دانش نهادی در کتابچه‌های عملیاتی ضبط می‌شود.

مدیران معتقدند که می‌توانند از طریق اتوماسیون در ضبط معاملات (۶۲ درصد)، تهیه صورت‌های مالی (۳۱ درصد)، تهیه اسناد (۳۱ درصد) و تنظیم مستندات (۲۳ درصد) و تنظیم اسناد (۲۳ درصد) در شرکت خود کارایی و کنترل بیشتری کسب کنند (شکل ۳).

شرکت‌ها می‌توانند با حرکت به سمت سیستم‌های اتکایی خودکار منابع خود را دوباره متمرکز کنند و به متخصصان خود اجازه دهند تا وقت کمتری را برای جمع‌آوری داده‌ها و تهیه گزارش‌ها صرف کنند و زمان بیشتری برای تجزیه و تحلیل داده‌ها و ترسیم عمیق‌تر و معنی‌دارتر عملکرد بگذرانند.

نتیجه‌گیری

شرکت‌های بیمه‌ای امروز قراردادهای بیمه اتکایی سفارشی را طراحی می‌کنند که متناسب با خطرات خاص تهیه شده است و به طور جداگانه با بیمه‌گرهای اتکایی به مذاکره می‌پردازند. نزدیک به ۶۰ درصد از مدیران بر این باورند که قراردادهای بیمه اتکایی شرکت آنها از پیچیدگی بالایی برخوردار است و در تلاش‌اند اجرای این قراردادها را به مدل خودکار تبدیل کنند.

مدیریت این قراردادها نیازمند آن است تا داده‌ها را از چندین منبع، محصولات، کسب و کار و سیستم‌های مدیریت ادغام کنند. مدیران داده‌های زمان‌بندی‌شده و مفید را به عنوان ضعیف‌ترین جنبه شرکت خود معرفی کردند و اغلب، کیفیت داده‌ها (۶۹ درصد) را به عنوان یکی از مهم‌ترین نقاط ضعف خود ذکر کردند.

گزارش پیشرفته، تجزیه و تحلیل و قابلیت داشبورد پیشرفته از جمله زمینه‌هایی بود که مدیران در آن به دنبال بیشترین پیشرفت هستند و تلاش می‌کنند از موقعیت نیمه پیشرفته به موقعیت پیش‌رو حرکت کنند. تقریباً ۳۸ درصد از مدیران، تجزیه و تحلیل‌ها را به عنوان یکی از مهم‌ترین نقاط ضعف در زمینه تحلیل داده تلقی می‌کنند.

منبع:بیمه داری نوین