به گزارش اقتصاد ناب،اظهارات ضد و نقیض دولتمردان و سیاستمداران در همایش های بیمه و توسعه فکری را در ذهن متبادر می کند که آیا می شود به گونه ای دیگر عمل کرد؟

دو اظهارنظر متفاوت در دو همایش بیمه پی در پی

شاید از منظری حضور مقامات سیاسی و دولتی در همایش های صنایع مالی به سبب جذب مخاطب و همچنین بیان مطالبات قابل قبول باشد؛ اما تجربه صنعت بیمه نشان داده اظهار نظرهای مقامات سیاسی برای صنعت خاص و پیچیده ای چون صنعت بیمه چندان راهگشا نبوده است به دلایل زیر:

صنعت بیمه برای مردان سیاست در ایران نا آشناست و اغلب اظهار نظرهای غیر منسجم و بعضا نادرستی در سخنرانی ها ارایه می شود که اساسا با فلسفه ذاتی بیمه همخوانی ندارد از جمله سخنان عارف معاون اول رییس جمهور در همایش سی و دوم.

از طرف دیگر تجارب گذشته حاکی است که سیاستمداران مدعو معمولا توسط مشاوران توجیه و اطلاع رسانی نمی شوند و به جای عنوان مطالب مرتبط و درست ، دچار کلی گویی های پراکنده و اشتباه می شوند مانند سخنرانی پزشکیان در همایش سی و یکم.

اگر از زاویه مطالبه گری هم نگاه کنیم، وضع چندان مناسب نیست؛ یکی از دلایلی که صنعت بیمه در تنها همایش ملی خود علاقمند به حضور دولتمردان و سیاست گذاران است، بیان مطالبات و خواسته های بیمه گران است.مرور تجارب گذشته این خواسته را چندان محقق به تصویر نمی کشد.

علی طیب نیا وزیر وقت اقتصاد دو دوره پیاپی در همایش بیمه و توسعه از ضرورت حذف مالیات بر ارزش افزوده از رشته های بیمه ای گفت و از وضع عوارض بر صنعت بیمه انتقاد کرد؛ اما سالها گذشته و چندان این مطالبات محقق نشده است.

بیژن زنگنه ، وزیر وقت نفت در بیست و چهارمین همایش بیمه و توسعه از کم‌توجهی شرکتهای بیمه به ارزیابی ریسک پایانه های نفتی انتقاد کرد از طرفی بیمه گر ها هم به نفتی ها انتقاد کردند که چرا صنایع نفت و گاز و پتروشیمی دچار کم‌بیمه گی است؟
چقدر این دو مطالبه و انتقاد بررسی و تحلیل و ترتیب اثر داده شد؟ ایا بیمه گر ها در ارزیابی ریسک قوی تر شدند؟ ایا شرکتهای نفتی از کم‌بیمه گی به سمت خرید بیمه نامه های کامل و مطلوب حرکت کردند ؟

اگر از بعد مطالبه گری نگاه کنیم اگر صنعت بیمه مطالبه ای را هم به سرانجام رسانده با تعاملات و رایزنی های مختلف با نهادها بوده و عملا بیان مطالبات در همایش ها صرفا جنبه ویترین داشته است.

ضرورت تغییر تاکتیک صنعت بیمه در مدعوین همایش بیمه و توسعه

البته حضور دولتمردان و مردان سیاست در همایش های دولتی یک رزومه و ویترین ظاهرا جذابی ایجاد می کند؛ اما اگر صادق باشیم تاثیری در روند کار نخواهد داشت همچنان که سالها دیده ایم و از همه بدتر اظهارات ضد و نقیض این مقامات است.

در یک همایش، پزشکیان از بیمه های تکمیلی انتقاد می کند و آنها را زیرمیزی تلقی می کند در همایش سال بعد مدنی زاده وزیر پزشکیان شرکتهای بیمه را به فروش بیمه های تکمیلی ترغیب می کند.از طرفی پروتکل های امنیتی عجیب و غریبی که این مقامات در همایش ها دارند، دست و پاگیر بوده و تمام برنامه ها را دچار خدشه می کند.

به نظر می رسد، بهتر باشد سیاستگذاران صنعت بیمه بیش ازینکه هیجان دعوت از سیاستمداران را در همایش بیمه و توسعه داشته باشند تلاش کنند در حوزه های مختلف با نهادها، اصناف و تشکلها ارتباطات موثر تری داشته باشند.

در این بین تشکل های صنعت بیمه مانند سندیکای بیمه گران و تشکلهای نمایندگی و کارگزاری و انجمن حرفه ای می توانند در انتقال مطالبات و پیگیری و استمرار در رسانیدن صدای خود موثر تر عمل کنند تا یک مقام سیاسی در همایش و سپس این همایش به خاطره ای در ذهن ها تبدیل شود.

ارتباط با اتاق های بازرگانی، داشتن میزهای تخصصی در نهادهای مختلف از جمله نهاد ریاست جمهوری و مجلس ، ارتباط مستمر تشکلهای صنفی نمایندگی با نهادهای بالادستی و … مطالبه گری را حرفه ای، مستمر و پایدار می کند.

وگرنه اگر قرار بر انجام حرکات ویترینی باشد سالها مردان سیاست و دولت را دیده ایم!