شاهسواری در این مدت حتی نسبت به تندترین انتقادات و حواشی هم واکنشی نشان نمی‌داد.

در این مصاحبه،‌ به مسائل مختلفی از جمله اعتراضات هنرمندان به بیمه «سرمد» که عهده‌دار بیمه تکمیلی سینماگران شده و حواشی بسیاری به همراه داشته است، فعال شدن کمیته تطبیق برای غربال‌گری اصناف که موجب نگرانی بسیاری برای اعضای «خانه سینما» بود، بحث حواشی برگزاری انتخابات هیات مدیره «خانه سینما»، دریافت مالیات از هنرمندان، ورود «خانه سینما» و سینماگران به مباحث سیاسی و نسبت دولت با سینما پرداختیم.

مدیرعامل «خانه سینما» اعتراض‌های اخیر سینماگران به مسائل بیمه‌ای را «به‌حق» توصیف می‌کند و در عین حال تأکید دارد که روند حل این مشکلات تسریع شده است. شاهسواری همچنین در این گفتگو خبر می‌دهد که «خانه سینما» از بودجه داخلی برای کمک به بیماران خاص عضو «خانه سینما» برای رفع مسائل بیمه‌ای استفاده می‌کند.

روایت شاهسواری از نسبت فعالیت‌های این نهاد صنفی با دنیای سیاست و نیز ملاحظات مدنظر مدیران «خانه سینما» برای خالص‌سازی صنوف سینمایی از دیگر بخش‌های این گفتگو است.

گفتگو با منوچهر شاهسواری را در ادامه می‌خوانید؛

* آقای شاهسواری،‌ به‌عنوان مدیرعامل «خانه سینما» و بعد از گذشت ۳ سال فعالیت در این سمت و سکوت در برابر رسانه‌ها، چه شد تصمیم گرفتید این سکوت را بشکنید؟

شاید لازم باشد گاهی اوقات برخی از حرف‌ها را زد و نکاتی را تشریح کرد، اگر در این سال‌ها گفتگو نکرده‌ام معنای آن بی‌احترامی به همکارانم در رسانه‌ها نیست، بلکه فکر می‌کنم که بیشتر باید کار کنیم تا اینکه حرف بزنیم. مساله دیگر ناشی از روحیه شخصی من است. برخی از دوستان میل و توانایی لازم برای گفتگو دارند و برخی مانند من هم میل و هم توانایی کمی در این زمینه دارند.

* اتفاقاً این روزها «خانه سینما» درگیر حواشی بسیاری است که البته اعتراضاتی را نیز از سوی صنوف سینمایی به همراه داشته است، از جمله این اعتراضات هم بحث بیمه تکمیلی «سرمد» و خدمات مربوط به آن است. به‌خصوص که شایعاتی نیز وجود دارد که مدیرعامل «خانه سینما» و یا دیگر اعضای هیات مدیره خانه، به نوعی وابستگی یا نسبتی با این شرکت بیمه دارند؛ پاسخ شما به این شایعه و اعتراضات چیست؟

پیش از هر چیز باید بگویم که این جمله آخر که برگرفته از نسبت و یا وابستگی به این بیمه است را درک نمی‌کنم؛ چرا که طرف بیمه اساساً ما نیستیم. اجازه دهید اینگونه توضیح دهم که بیمه تکمیلی خدمتی است که از سال‌ها قبل از طریق صندوق اعتباری هنر به بیش از ۲۶ هزار نفر از اهالی فرهنگ و هنر کشور در دسته‌ها و رشته‌های مختلف ارائه می‌شد. در سال ۱۳۹۴ اعضای «خانه سینما» به دلایل ویژه‌ای به تشخیص مدیران سابق خانه و شرایطی که حاکم بود، خودشان طرف قرارداد بیمه می‌شدند. فرض آن‌ها بر این بود که از این طریق می‌توانند خدمات بهتری به هنرمندان ارائه دهند. در زمان مدیریت آقای میرکریمی به دلیل اختلاف نظر با مدیریت وقت صندوق اعتباری هنر، شرایطی به وجود آمد تا «خانه سینما» به صورت مستقیم بحث بیمه را دنبال کند، به این معنا که منابع مالی‌ای که به عنوان «سوبسید بیمه تکمیلی» پرداخت می‌شد، به حساب «خانه سینما» واریز شد و «خانه سینما» طی قراردادی پرداخت‌ها را برعهده گرفت.

تعداد بسیار زیادی از همکاران ما به هزار و یک دلیل گفته و یا ناگفته امکان پرداخت رقم حداقلی حق بیمه که ۲۰۰ هزار تومان برای هر نفر است را ندارند. البته این را باید بگویم که در این بین هر نفر ۸۰۰ هزار تومان برای حق بیمه سوبسید دریافت می‌کند

از ۳ سال پیش بنا بر این شد که «خانه سینما» مدیریت امر بیمه را خود برعهده بگیرد. اما پرداخت سوبسیدها توسط صندوق اعتباری هنر صورت گیرد که قانوناً جزو وظایف این صندوق است و در بودجه سالیانه آن نیز دیده شده است. اما پیگیری این امر توسط «خانه سینما» صورت می‌گرفت. در این میان طرحی در صندوق اعتباری هنر شکل گرفت که براساس آن نرم‌افزاری به نام «بیمانو» طراحی شد. امکان ارسال مدارک، تنظیم و ارزیابی بیمه از طریق این سایت حاصل شد.

نباید فراموش کرد که تا سال ۹۷ بیمه‌ها و مدارک مورد نیاز به صورت کاغذی دریافت و بعد از ارزیابی و دریافت‌های لازم، از طریق نماینده بیمه «خانه سینما» به همکاران پرداخت می‌شد. در این راستا «بیمانو» یک ظرفیت تنظیم و تسریع در ارسال مدارک و ارزیابی‌های ناشی از آن را فراهم کرد و در عین حال تبدیل به یک پرونده پزشکی دردسترس شد.

سال گذشته هیات مدیره «خانه سینما» با بررسی‌های متعددی که داشت مصوب کرد که در سال جاری «خانه سینما» از «بیمانو» استفاده کند و به نظر من این امر تصمیم مناسبی بود، چرا که سایر بخش‌های هنری به غیر از «خانه سینما» که چیزی بالغ بر ۲۶ هزار نفر در سراسر ایران هستند، مدت‌ها بود که از این روش استفاده می‌کردند، غیر از بچه‌های «خانه سینما» دیگران که شامل اعضای خانه تئاتر، خانه موسیقی، هنرهای تجسمی، انجمن نویسندگان و روزنامه‌نگاران می‌شوند از این سیستم، نزدیک به ۳ سال است استفاده می‌کنند.

اشکال دیگری که سینماگران با آن مواجه هستند، این است که تعداد بسیار زیادی از همکاران ما به هزار و یک دلیل گفته و یا ناگفته امکان پرداخت رقم حداقلی حق بیمه که ۲۰۰ هزار تومان برای هر نفر است را ندارند. البته این را باید بگویم که در این بین هر نفر ۸۰۰ هزار تومان برای حق بیمه سوبسید دریافت می‌کند. از طرف دیگر «خانه سینما» مسئولیت تامین منابع مورد نیاز را برعهده گرفت و آن را پرداخت کرد و حدود ۸۰۰ نفر از همکاران ما از طریق کاغذی بیمه شدند.

تاکید می‌کنم هر یک نفر که بخواهد از این بیمه استفاده کند، به معنای این است که یک نفر به بار مالی کل مجموعه اضافه می‌شود. یعنی صندوق اعتباری هنر برای سوبسید، تامین اعتبار می‌کند و آن را به قراردادی که بسته اضافه می‌کند، این درحالی است که شرکت‌های بیمه علاقه‌مند نیستند که در زمان باقی مانده از سال، کار بیمه را انجام دهند. در این زمینه «خانه سینما» جلساتی را با صندوق اعتباری هنر و روسای صنوف برگزار کرد و در نهایت یک طراحی جدید برای روند بیمه هنرمندان صورت گرفت، اولین خواسته هنرمندان این بود که ارسال مدارک برای آن‌ها سخت است، به همین دلیل یک نماینده از بیمه در روزهای یکشنبه و سه‌شنبه در وقت اداری در «خانه سینما» مستقر است و پرونده هنرمندان را دریافت و در صورت نقص در مدارک آن را به فرد اعلام می‌کند.

نکته دیگر که در بیمه تکمیلی وجود داشت، فاصله ارسال مدارک و دریافت حق بیمه بود که البته مشکل بسیار جدی‌ای هم بود. در حال حاضر پول تقریباً ۷۵ درصد پرونده‌های ارسالی از «خانه سینما» به بیمه «سرمد»، به اعضا پرداخت شده است. البته در حوزه دندان پزشکی نقصی داشتیم که اشکالات چند سویه داشت. ولی در حال حاضر روند پرداخت هزینه‌های مربوطه، پس از پیگیری‌ها فراوان آغاز شده است.

* ولی یکی از مشکلات اصلی بیمه‌شدگان، فاصله زمانی پرداخت حق بیمه به بیمه‌شدگان است. همین مساله برای هنرمندانی که بیماری خاص دارند مشکلاتی را به‌وجود آورده است؛ چرا که زمان پرداخت هزینه درمان از سوی بیمه تا نوبت بعدی درمان بسیار زیاد است.

«خانه سینما» از منابع داخلی خود در حوزه بیماری‌های خاص کمک‌های ویژه‌ای می‌کند. آمار و ارقام و فهرست افراد در این زمینه موجود است. ممکن است که از بیماری خاص یک نفر اطلاع نداشته باشیم، اما به محض اینکه نسبت به این امر مطلع شویم، شرایط لازم را فراهم می‌کنیم.

عموماً به این گروه از دوستان به شکل ویژه رسیدگی می‌شود. قرار شده است برای بیماری‌های خاص یک راهکار جدید فراهم شود و قولی نیز از وزارتخانه گرفته‌ایم که به شکل ویژه امکانی را در صندوق فراهم کند تا ما بتوانیم این گروه از افراد را مورد حمایت قرار دهیم. فکر می‌کنم بعد از اعتراض به حقی که از سوی همکاران ما پیش آمد و ما نیز کاملا در جریان جزئیات آن بودیم، رویه‌های حاکم بر این ماجرا به سمت حل و فصل مشکلات، تغییر ماهیت داد و مشکلات موجود بررسی و حل شد. از جمله مشکلاتی که در حوزه بیمه وجود دارد، می‌توان به این نکته اشاره کرد که فرد عضو صندوق اعتباری هنر نیست و یا شماره حسابی که ارائه کرده است، شماره حساب بیمه شده اصلی نیست. البته هنوز مشکلات کوچکی در حوزه بیمه باقی مانده است که در تلاش هستیم تا آن‌ها را برطرف کنیم.

* بحث «کمیته تطبیق» یکی دیگر از مباحثی است که این روزها حاشیه‌هایی را به همراه داشته و صنوف «خانه سینما» را نسبت به غربال‌گری اعضا نگران و معترض کرده است. مساله این است که این کمیته تا چه اندازه با اساسنامه «خانه سینما» هم‌سو است و هدف اصلی این کمیته چیست؟

اول اینکه این کمیته و هدف آن با اساسنامه «خانه سینما» هماهنگی کامل دارد. در اساسنامه «خانه سینما» یک بند صریح درباره اینکه همه صنوف باید آیین‌نامه‌های عضویت خود را به تصویب هیات مدیره «خانه سینما» برساند، وجود دارد که البته این اتفاق هیچ‌گاه رخ نداده است. در دوره هیات مدیره جدید، لزوم این امر به همه صنوف اعلام شد و صنوف نیز آیین نامه خود را ارسال کردند که برخی از آیین‌نامه‌ها با اساسنامه «خانه سینما» مغایرت داشت و باید حل می‌شد. خوشبختانه صنوف این کار را انجام داده‌اند. در حال حاضر صاحب تعداد زیادی آیین‌نامه عضویت اصناف هستیم که خودشان آن را نوشته‌اند و اشکالات حقوقی و مطابقت آن با اساسنامه مادر حل و فصل شده است.

در برخی از اصناف ما، کسانی عضو هستند که مطلقاً در سینما یا تلویزیون کار نمی‌کنند، که این امر یا اشتباه آیین‌نامه و یا شرایط عضویت بوده است؛ آنچه که کمیته تطبیق انجام می‌دهد، تنها منضبط کردن و به قاعده کردن نحوه عضوگیری و تطبیق اعضا با آیین‌نامه مصوب خود صنوف است. در این روش هیچ کسی حذف نشده است و خدمات مربوط به آنها حذف نمی‌شود

همچنین با مصوبه هیات مدیره، یک واحد اعضای تحت پوشش ایجاد کرده‌ایم. اعضای تحت پوشش کسانی هستند که به هر دلیلی در سینما کار می‌کردند و سال‌های سال است که دیگر در سینما کار نمی‌کنند و یا امکان فعالیت ندارند و یا دچار بیماری هستند و یا بازماندگان درگذشتگان ما هستند که باید حداقل‌های حمایتی را برای آن‌ها در نظر بگیریم.

پیش از این حمایت‌های موردنظر پراکنده بود اما در حال حاضر به اصناف اعلام کرده‌ایم، اگر کسانی هستند که امکان فعالیت به دلایل گوناگون (که شامل امور شخصی و غیرشخصی می‌شود) ندارند، از باب امور بیمه‌ای، رفاهی و حمایتی تحت پوشش قرار می‌گیرند. در این میان کسی غربال و یا حذف نمی‌شود. تاکید می‌کنم اصطلاح غربالگری که این روزها نسبت به این طرح استفاده می‌شود، اساساً اصطلاح زشت و زننده‌ای است. نباید فراموش کرد که تطبیق آیین نامه با اعضا یک ضرورت است.

در برخی از اصناف ما، کسانی عضو هستند که مطلقاً در سینما یا تلویزیون کار نمی‌کنند، که این امر یا اشتباه آیین‌نامه و یا شرایط عضویت بوده است و باید برای آن‌ها کاری کرد. لازم است تاکید کنم انضباط دادن به نظام‌های صنفی و تشکیلات، راز بقای آن است و اگر از انضباط خارج شویم، همیشه امکان اختلال‌هایی در کار خود را برای خود ایجاد کرده‌ایم. از نظر من آنچه که کمیته تطبیق انجام می‌دهد، تنها منضبط کردن و به قاعده کردن نحوه عضوگیری و تطبیق اعضا با آیین نامه مصوب خود صنوف است. در این روش هیچ کسی حذف نشده است و خدمات مربوط به آن‌ها حذف نمی‌شود.

مساله این است که کسانی وجود دارند که هیچ فعالیت سینمایی نداشته‌اند اما عضو یک صنف هستند و خدمات بیمه را هم از جای دیگری دریافت می‌کنند، این موارد که بالای ۱۵۰۰ نفر هستند حذف شده و از آن‌ها خواسته‌ایم که این گروه از دوستان، از نهادی که بیمه شده‌اند حمایت‌های عمومی را دریافت کنند، چرا که این فرصت حق افرادی است که هیچ منبع دیگری بابت حمایت‌های رفاهی، بیمه‌ای و معیشتی ندارند. این روند در واقع خالص کردن است نه غربال‌گری.

* بحث حمایت از سینماگران و مشکلاتی که برای سینماگران و آثار آن‌ها پیش می‌آید، مساله دیگری است که معمولاً در فهرست انتظارات از صنوف، مورد توجه قرار می‌گیرد. خانه سینما تا چه اندازه در این زمینه ورود پیدا می‌کند و چرا احساس می‌شود در بزنگاه‌های حساس سکوت می‌کنید؟

معتقدم یکی از تکالیف صنوف حمایت از اعضای خود است و یکی از تکالیف خانه سینما به عنوان جامعه اصناف سینمای ایران این است که از هر مسیری که می‌تواند برود تا مشکلات را حل کند. حداقل در ۲ نمونه جدیدی که داشتیم، خانه سینما در تمام اجزاء آن فعال بود و منجر به نتیجه هم شد. چرا که براساس تز مراقبت، نمی‌خواهیم خانه سینما را وارد چالش‌های اجتماعی، سیاسی و حقوقی کنیم و حداقل ایده فعلی هیات مدیره خانه سینما این نیست که وارد اینجور چالش‌ها نشویم.

بیانیه نویسی اصولا راه حل نیست اما می‌تواند مشوق و مرجعی برای رفتارهایی باشد که به سمت حل کردن ماجرا برود. به‌عنوان مثال جزئیات حل مسائل فیلم‌هایی مانند «مطرب» و «خانه پدری» نیازمند یک توضیح کامل است که فرصت بیان آن نیست اما نتیجه امر مشهود است و این ۲فیلم به اکران بازگشتند، که از نظر من این دستاورد بزرگی در زمینه رعایت حقوق متقابل برمبنای گفتگو و پیدا کردن راه حل است. گفتگو به قصد مفاهمه و راه حل است، اگر مذاکره کنیم به قصد دعوا که دیگر اسمش مذاکره نیست!

* در یکی از سخنرانی‌های سال گذشته خود، بیان کردید که دولت‌ها اساساً به سینما بدبین هستند و توضیح دادید که سینما نباید فعالیت سیاسی داشته باشد، اما این را می‌دانیم که سینما و به خصوص اهالی سینما در سال‌های اخیر تبدیل به چهره‌های شده‌اند که روی مردم به خصوص از نظر واکنش‌های سیاسی تاثیر دارند و در بزنگاه‌های سیاسی هم نظر خود را بیان می‌کنند. از این نظر قلول دارید که نمی‌توان گفت سینما و سیاست از هم جدا هستند، هر کدام از این ۲روی دیگری تاثیر دارد و اتفاقاً شاهد حرکت‌های سیاسی هم در این صنف هستیم؟

بپذیریم وقتی در یک جامعه مدرن زندگی می‌کنید با همه اجزای آن جامعه از جمله سیاست تماس جدی دارید. بارها گفته‌ام که سینما هنر، تجارت و صعنت است و مگر می‌شود که کار کنیم و در بزنگاه‌هایی نسبت به «سیاست»، تصادف، حمایت و یا مقابله نداشته باشیم؟

نکته اساسی این است که خانه سینما یک جمع صنفی است و یک ماموریت صنفی را برعهده دارد، خانه سینما در محصول و تولیدات سینماگران دخالت نمی‌کند. محصول در سینما ناشی از اراده افراد فعال، خلاق و سرمایه‌گذاران و تولیدکنندگانی است که براساس قواعد و قوانین فیلم می‌سازند. این فیلم اگر بازتاب سیاسی داشته باشد، به خود فیلم مربوط می‌شود و البته چقدر خوب است که یک فیلم چنین بازتاب‌هایی داشته باشد.

ممکن است اعضای خانه علاقه‌مند به یک فضای سیاسی خاص باشند، اما خود خانه و تشکیلات صنفی نباید وارد چنین چالش‌هایی شوند. اعضا جزء حقوق شهروندیشان است که از یک امر دفاع کنند و یا با یک امری موافقت یا مخالفت کنند و کسی حق ندارد نسبت به آن‌ها تعرض کند

من جزو مدافعین تولید فیلم‌هایی با گرایش‌های سیاسی و روشن و معین هستم و اساساً سینمایی که نقادانه به همه چیز نگاه می‌کند را دوست دارم، بنابراین ورود فیلم‌ها به سیاست بحث دیگر است. اما درباره رفتار جمعی ما به عنوان «خانه سینما»، ممکن است اعضای خانه علاقه‌مند به یک فضای سیاسی خاص باشند، اما خود خانه و تشکیلات صنفی نباید وارد چنین چالش‌هایی شوند. اعضا جزء حقوق شهروندیشان است که از یک امر دفاع کنند و یا با یک امری موافقت یا مخالفت کنند و کسی حق ندارد نسبت به آن‌ها تعرض کند.

* سینماگران برای اظهارنظر سیاسی، ملزم به کسب تایید از سوی صنف خود هستند؟

اساساً هیچ کس برای اعلام‌نظر خود به خصوص در حوزه سیاست نیازی به اجازه گرفتن ندارد. اما باید از هم توقع داشته باشیم که در صورت اظهارنظر، این نظر مبتنی‌بر متدولوژی روشن باشد و ایجاد اختلال در روابط نکند.

البته می‌توانیم توصیه اخلاقی کنیم که اظهارنظرهای ما در یک فضای اجتماعی، متکی بر یک دیدگاه کارشناسی و صدق مطلب باشد. چرا که کذب، حیثیت عمومی سینمای ایران را دچار خدشه می‌کند. یعنی اگر من به‌عنوان فیلمساز حرفی بزنم که منبع آن کذاب است، اعتبار خود را پیش شنونده از بین برده‌ام. تنها خط قرمز از نظر من پرچم جمهوری اسلامی ایران است؛ امری که منافع ملی این پرچم را تامین کند و توسعه دهد، قابل احترام است.

* به‌تازگی «خانه سینما» و در پی حواشی «خانه پدری» درخواست دیداری را با رییس قوه قضاییه آیت‌الله رئیسی، رسانه‌ای کرد، نتیجه این درخواست چه بود؟ البته برنامه تلویزیونی «هفت» همان زمان در آیتم طنزی مدعی شد رییس قوه قضاییه جواب مثبت به این پیشنهاد داده اما هیچ سینماگری از «خانه سینما» برای این دیدار پیش قدم نشده است!

این از امور کذب است. وقتی کذب است چه می‌توانم بگویم. اما درباره درخواست ما برای دیدار با رییس قوه قضاییه باید بگویم همچنان پیگیر هستیم تا بتوانیم این دیدار را داشته باشیم، البته آیت‌الله رییسی درگیر مسائل زیادی است و امیدوارم از این طریق یادآوری شود که گروهی از برجسته‌ترین نمایندگان صنفی سینما درخواست ملاقات کرده‌اند و من مطمئن هستم که این اتفاق صورت می‌گیرد، اما زمان آن هنوز مشخص نیست.

درست است که این تقاضای دیدار در مقطع ماجراهایی بود که برای «خانه پدری» رخ داد، اما پیگیری برای اینکه بتوانیم با ایشان ملاقات داشته باشیم، از قبل و با کمک دوستانمان صورت گرفته بود و به شکل مکتوب هم اعلام شد.

باید بگویم که این درخواست تأثیرگذار هم بود و از همان شبی که درخواست دیدار منتشر شد، اقدامات لازم برای حل موضوعات آغاز شد. در این زمینه هم از وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی و هم از معاونت فرهنگی قوه قضاییه که ما را همراهی کردند، سپاسگزاری می‌کنم، البته این را می‌دانم که آقای رییسی از معاونت فرهنگی قوه قضاییه خواسته بود که این مشکل را حل کنند.

* بحث «تعارض منافع» از مسائلی است که در هر از گاهی در حوزه سینما نمود پیدا می‌کند. به‌خصوص وقتی پای دغدغه‌ها و مسائل صنفی در میان باشد؛ آیا برای حل این مساله به‌خصوص در سازوکار مدیریتی «خانه سینما» قدمی برداشته شده است؟

این مساله ایده شخصی‌ام است. در مقام یک عضو خانه سینما در یکی از اصناف، باید رای دهم و در همان صنف هم امکان رای گیری داشته باشم. اگر عضو بیش از یک صنف باشم، حتما دچار تعارض منافع می‌شوم.

معتقدم هر کسی می‌تواند ظرفیت‌ها و توانایی انجام همزمان چند کار را داشته باشد و هیچ ایرادی هم به آن نیست. اما زمانی که وارد حوزه حقوق صنفی می‌شوید، باید تنها در یک صنف انتخاب کنید و یا انتخاب شوید و اگر غیر از این باشد حتما تصادفات غیرمترقبه‌ای حاصل می‌شود.

بخشی از مشکلات ارتباط‌های درون صنفی ما، ناشی از همین مشکل است که باید مورد توجه قرار گیرد، این مساله‌ای است که بعید می‌دانم به زودی حل و فصل شود و نیاز به دقت و همدلی دارد، شاید بتوان راه‌های حقوقی برای جلوگیری از این اتفاق پیدا کرد البته تعارض منافع در حوزه‌های دیگر نیز قابل فهم است مانند زمانی که همزمان یک فرد وارد جریاناتی می‌شود که منجر به انحصار و یا شبه انحصار برای خودش می‌شود، اگر تعارض منافع را در سطح اولیه خود که رفتار صنفی است حل کنیم، می‌توان در موقعیت‌های دیگر نیز به درستی عمل کرد.

* این امر جزو سرفصل‌های فعالیت کمیته تطبیق هم به شمار می‌آید؟

به لحاظ توصیه‌ای شاید بتوان از این طریق کاری کرد اما از لحاظ قانونی باید در اساسنامه و یا ساختار آینده خانه سینما مورد توجه قرار گیرد اما در حال حاضر فکر نمی‌کنم که اتفاقی در این زمینه رخ دهد.

* مساله پرداخت مالیات از سوی هنرمندان به کجا رسید؟

اصلاحیه‌ای برای قانون مالیات‌های مستقیم وجود دارد که هنوز مورد تصویب قرار نگرفته است. این اصلاحیه بسیاری از حوزه‌ها را که پیش از این، از معافیت برخوردار بودند، از قاعده معافیت جدا می‌کند. ماده ۱۳۹تنها ماده‌ای از مجموع این معافیت‌ها است که دارای تعداد زیادی بند است و یک بند به نام «ل» مرتبط با معافیت مالی اهالی فرهنگ و هنر من‌جمله فعالان سینمایی است.

فکر می‌کنم سازمان امور مالیات و وزارت اقتصاد و دارایی، نسبت به این ماجرا توجه جدی خواهد کرد. چرا که مجموعه آن چه که می‌تواند از فعالیت‌های فرهنگی و هنری کشور به عنوان مالیات بگیرد، مطمئناً عدد بسیار بسیار ناچیزی است. یک تصور عمومی راجع به کل یا برخی از افراد وجود دارد اما واقعیت این است که این امر را نمی‌توان به هزاران فردی که در این حوزه کار می‌کنند نسبت داد.

نمایندگان ما در زمینه امور مالیاتی در حال پیگیری ماجرا هستند و جلسات متعددی را برگزار کرده‌اند. همچنین مطلع هستم که وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی نیز به‌شدت پیگیر این ماجرا هستند تا این موضوع صدمه‌ای به بخش فرهنگ و هنر نزند. امیدوارم نمایندگان مجلس هم در این زمینه ما را حمایت کنند. در کل باید بگویم که ما تمام تلاش خود را می‌کنیم تا مسیرحقوقی موردنظر را پیش بگیریم و در این زمینه نیز تا امروز به مشکل جدی نخورده‌ایم.

منبع:مهر