بیمه پارامتریک در آستانه ورود به حوزه «ریسکهای شغلی عصر هوش مصنوعی»
به گزارش اقتصادناب تا همین اواخر، بیمههای پارامتریک عمدتاً بهعنوان ابزاری برای مدیریت ریسکهای اقلیمی و فاجعهای شناخته میشدند. با این حال، ظهور هوش مصنوعی مولد و شتاب بالای اتوماسیون، بهتدریج طبقهای جدید از ریسکها را ایجاد کرده است؛ ریسکهایی که نه فیزیکی، بلکه ساختاری و مرتبط با بازار کار هستند—بهویژه ریسک از دست رفتن درآمد ناشی از جایگزینی شغلی توسط AI.
در پاسخ به این تحول، شرکت Singularity (حمایتشده توسط Y Combinator) اخیراً محصول SingularityShield Income Cover را معرفی کرده است؛ یکی از نخستین نمونههای بیمه حمایت از درآمد با ساختار پارامتریک که بهطور مشخص برای جبران پیامدهای حذف شغل در نتیجه اتوماسیون طراحی شده است. این محصول نشان میدهد که بیمه پارامتریک در حال عبور از کاربردهای سنتی خود و ورود به قلمرو ریسکهای نیروی انسانی و تحول فناوری است.
این پوشش بیمهای از یک سازوکار پرداخت دوگانه بهره میبرد که ترکیبی از یک شاخص کمی و یک رویداد قابلاثبات است. از یکسو، شاخص اختصاصی خطر جابهجایی شغلی ناشی از هوش مصنوعی (AIDR)—که بر پایه دادههای بازار کار، اطلاعات شرکتی و منابع دولتی بهروزرسانی میشود—سطح ریسک ساختاری را اندازهگیری میکند، و از سوی دیگر، وقوع اخراج غیرارادی تأییدشده بهعنوان شرط فعالسازی پرداخت در نظر گرفته شده است. نتیجه این طراحی، پرداختی سریع، شفاف و بدون فرآیندهای سنتی و زمانبر ارزیابی خسارت است که میتواند تا ۵۰ درصد حقوق خالص بیمهگذار را برای دورههای ۳، ۶ یا ۱۲ ماه جبران کند. این محصول در مرحله نخست برای نیروی کار دانشی (Knowledge Workers) در ایالات متحده و بریتانیا عرضه شده است.
زمینه کلان بازار نیز اهمیت چنین راهکارهایی را برجستهتر میکند. بر اساس گزارش مجمع جهانی اقتصاد (WEF)، تا سال ۲۰۳۰ حدود ۹۲ میلیون شغل در معرض حذف یا جایگزینی قرار خواهند داشت. همچنین، برآوردهای McKinsey نشان میدهد که هوش مصنوعی مولد قادر است ۶۰ تا ۷۰ درصد وظایف فعلی نیروی کار را بهطور کامل یا جزئی خودکار کند. در چنین شرایطی، نگرانی درباره امنیت شغلی به یکی از ریسکهای اجتماعی-اقتصادی کلیدی در اقتصادهای توسعهیافته تبدیل شده است.
از منظر راهبردی، این محصول صرفاً یک نوآوری تاکتیکی نیست، بلکه نشانهای روشن از تحول نقش بیمه پارامتریک در اکوسیستم مدیریت ریسک محسوب میشود. این تحول شامل گذار از تمرکز سنتی بر ریسکهای فیزیکی و فاجعهای، به سمت ریسکهای ساختاری بازار کار و پیامدهای انتقال فناوری است. چنین رویکردی میتواند زمینهساز توسعه محصولات جدیدی در حوزه بیمههای شخصی پیشرفته، پوششهای مکمل برای نیروی انسانی شرکتهای فناوریمحور و حتی ابزارهای مدیریت ریسک اجتماعی برای دولتها و کارفرمایان بزرگ باشد. افزون بر این، در صورت مقیاسپذیری این مدلها، فرصتهای تازهای نیز برای سرمایهگذاران بیمهای و بازارهای اوراق بیمهای (ILS) ایجاد خواهد شد.
منبع : کانال parametric and climate risk
دکتر هیربد آسا
