اولین اتاق بیمه در کلاب هاوس برگزار شد
چینی های زرنگ و انتظارات صنعت بیمه ایران
اقتصادناب_اولین اتاق بیمه در باشگاه ” از بیمه می گوئیم” با محوریت تاثیر برنامه ۲۵ ساله ایران و چین و احیای برجام بر صنعت بیمه در شبکه اجتماعی کلای هاوس برگزار شد.
به گزارش اقتصادناب این اتاق بیمه ای که با همت گروه رسانه ای ریسک نیوز و نشریه تخصصی بیمه داری نوین ایجاد و برگزار شد در صدد است تا موضوعات مختلف بیمه را به بحث و تبادل نظر گذارد.
شب گذشته ساعت ۷ به وقت تهران اولین اتاق این باشگاه بیمه ای با حضور مدیران ، رسانه های فعال بیمه و اهالی صنعت بیمه اعم از کارکنان و شبکه فروش برگزار شد.
اتاق بررسی تاثیر برنامه ۲۴ ساله ایران و چین و احیای برجام با حضور مدیران کلیدی چون پرویز خسروشاهی قائم مقام بیمه مرکزی، یونس مظلومی مدیر عامل بیمه تعاون، کامبیز پیکارجو عضو هیات مدیره بیمه آرمان، مجید بنویدی ، مشاور ارشد شرکت بیمه اتکائی ایرانیان، مجید تقی لو فعال حوزه بیمه و اتکائی و تحلیل گر داده ، محسن قره خانی موسس شرکت بیمه اتکائی تهران ری و شیما آرا مدیر اکچوئری و بیمه های زندگی شرکت بیمه سامان و سایر مدیران حوزه بیمه برگزار شد.
در پیش رو چکیده ای کوتاه از این گفت و گوی دو ساعت و نیمه منتشر می شود:
-این پیمان دو جانبه که در حد توافق نامه و برنامه است نه تنها در میان مدت که در کوتاه مدت نیز منافعی برای صنعت بیمه ایران نخواهد داشت زیرا نگاه چین در وهله اول به پروژه های نفت و گاز و پتروشیمی و بانکی است.
-چینی ها اگر معامله و فعالیت تجاری داشته باشند بیش تر از بیمه گران خود استفاده می کنند از طرفی بیمه گران ایرانی به دلیل محدودیت ظرفیتهای نگهداری و فقدان رتبه بندی بین المللی کارشان برای مراوده با چینی ها چندان اسان نیست.
-احیا برجام و امضا برنامه جامع ایران و چین شرط لازم است اما کافی نیست چرا که در شرایط فعلی و تجمیع ریسکها در داخل ایران ، توزیع ریسک و نرخ گذاری بهینه اهمیت بسیاری دارد زمانیکه ریسکها داخل کشور تجمیع می شود نرخ بالا می رود پس ارتباط با چین از حیث واگذاری اتکائی دارای اهمیت است اما مساله اصلی این است که ایا این ارتباط شرط کافی است؟ چراکه این سوال مطرح است که ایا دانش فنی و ظرفیت علمی دو طرف برای تحقق این خواسته ها پاسخگو است؟
-در صورت به ثمر نشستن این پیمان دو جانبه دریافت قبولی اتکائی از چین برای صنعت بیمه ایران مهم است.
-شواهد نشان می دهد ایران پیش ازین و زمانیکه مسیر ها باز بود صادرات بیمه ای به چین نداشت در همین زمینه اگر ارتباط ها گشوده شود و موانع بر داشته باشد توان فنی صنعت بیمه ایران در بهره گیری از این فرصتها اهمیت دارد.
-ارتباط چینی ها با صنعت بیمه ایران منوط به دریافت رتبه اعتباری است و سوال اینجاست ایا شرکتهای بیمه ایرانی دارای رتبه اعتباری معتبر هستند که بتوانند با چینی ها کار کنند؟
-در تعاملات صورت گرفته با بیمه گران چینی ، این توقع و انتظار وجود داشته که بخش عظیمی از پوشش بیمه ای بعضا تا بیش از ۷۰ درصد کار به شرکتهای اتکائی چینی واگذار شود به عبارتی این انتظار بوده که بعضا تا بیش از ۷۰درصد کار نزد چینی ها اتکائی شود در صورت عملیاتی شدن این برنامه جامع ۲۵ ساله و تعالات بیمه های ایرانی با چینی باید صنعت بیمه ایران این قدرت تعامل را داشته باشد تا این رقم را کاهش دهد و شرایط برد – بردی برای طرفین ایجاد شود.
-مبحث مهم دیگری که با عملیاتی شدن این برنامه می تواند محقق شود تامین مالی پروژه های ایرانی است ک با اعتماد سازی و کاهش ریسک، نرخ بیمه های اعتباری را تا حدود زیادی می تواند کاهش دهد که خودبخود هزینه های سرمایه گذاری نیز کاهش می یاید بنابراین کاهش نرخ حق بیمه های اعتباری می تواند ره آورد این پیمان باشد.
-ایا صنعت بیمه طی این سالها توانسته است فنون بیمه گری و توسعه منابع انسانی را تقویت کند تا در نهایت عرصه برای فعالیت با بیمه رگان بین المللی مهیا شود ؟به نظر می رسد صنعت بیمه ایران در برخی زمینه ها بخصوص تحصیل دانش جدید و زمینه های مالی مانند محدودیت ظرفیت نگهداری هنوز به حد مطلوبی نرسیده در این راستا در صورت برداشته شدن موانع نیز به نظر می رسد تا رسیدن به نقطه مطلوب در برقراری ارتباط فاصله خواهد داشت.
– درصورتی که این برنامه به تحقق برسد و عملیاتی شود در حوزه Export credit insurance ایران قادر است نتایج مطلوبی بدست اورد
-انچه که مسلم است ،در پاسخ بدین سوال که محسنات پیمان با چین در چه زمانی به صنعت بیمه ایران می رسد، از تعاملات تجاری با چین مشخص است که حوزه بانکی و پالایشگاه و نفت و انرژی در قدم اول برای چین دارای اهمیت است.
– این پیمان در شرایطی بسته شده که ایران در موضع ضعف قرار دارد بنابراین شاید ایران قدرت چانه زنی کافی نداشته باشد.
– بیمه گران ایرانی باید قدرت مذاکره و چانه زنی را در خود افزایش دهند چرا که تجارب گذشته مانند برجام و ارتباط ایرانی ها با بیمه گران بین المللی نشان داد که متاسفانه شرکتهای بیمه ایرانی توانائی مذاکره و قدرت چانه زنی و برقراری ارتباط پایینی دارند.
-هر نوع ارتباطی می تواند مثبت قلمداد شود و در خروج ایران از انزوا موثر باشد در این راستا صنعت بیمه ایران باید جهت ارتباط با بیمه گران چینی و از طرفی با احیا برجام به تدوین یک برنامه عملیاتی جامع اقدام کند چرا که یکی از عواملی که صنعت بیمه ایران نتوانسته در دوره های قبل از روابط ایجاد شده بهره بردف فقدان برنامه منسجم عملیاتی برای گذر از تحریم ها و ارتباطات بین الملل است.
– ایران در زمان حضور خود شرکت بیمه اتکائی ایشین ری توانست اقدامات قابل توجهی انجام دهد اما در دو سال اخیر اتفاقاتی رخ داد که عملا اثرگذاری صنعت بیمه ایران در ایشین ری کمرنگ شد.
– ارتباطات محدودی که طی سالهای اخیر صنعت بیمه ایران با چین داشته نشان می دهد، چینی ها بیشتر به دنبال امتیاز گرفتن هستند و با توجه به تجارب موجود بیمه گران اروپائی نسبت به چینی ها اخلاق مدارانه تر در قراردادها عمل می کنند در این راستا در صورت عملیاتی شدن روابط ایران و چین ، صنعت بیمه ایران باید شگردهای مذاکره با چینیها را بیاموزد.
-به هر روی ورود چینی ها به ایران و عملیاتی شدن این برنامه همکاری ۲۵ ساله سبب انعقاد قرار دادهای اقتصادی، توسعه زیر ساختهای عمرانی و … می شود که این امر ی تواند فرصتهای جدیدی برای صنعت بیمه ایران ایجاد کند.
گفتنی است در این اتاق بیمه ای فعالان رسانه ای چون ایدین نامغ و مریم کایید نیز به طرح صوال و بررسی پرداختند و همچنین کارشناسان و بروکرهایی از المان و امریکا هم حضور داشتند که شرکت کنندگان را در تجارب خارجی سهیم کردند.