سرنوشت نامعلوم شش و نیم میلیون یورو از دارائی بیمه ایران

به گزارش اقتصاد ناب،چهار سال از خرید نرم افزار شش و نیم میلیون یوروئی در بیمه ایران می گذرد که به زعم بسیاری رقم پرداختی بیمه ایران بیش از شش میلیون و نیم یورو بوده است.

حال باید دید پس از چهار سال سرنوشت این نرم افزار که بدون برگزاری مناقصه و مجوزهای مربوطه خریداری شده ، به کجا انجامیده است؟

پیگیری های اقتصاد ناب نشان می دهد ، این نرم افزار پس از چهار سال هنوز اجرائی نشده این درحالی است که در طی این مدت در صورتیکه سیاستگذاری بهینه ای در مسیر پیاده سازی نرم افزار از سوی بیمه ایران انجام می شد، تا کنون بیمه ایران صاحب یک نرم افزار جامع بیمه گری بود.

کرباسیان ، وزیر امور اقتصاد و دارائی ، در زمان آغاز وزارتش در ابتدای دولت دوازدهم بر ضرورت استقرار سامانه های متمرکز در نهادها و شرکتهای زیر مجموعه اش تاکید داشته به طوریکه  استقرار سامانه عظیم گمرک نشان دهنده عزم کرباسیان در استقرار نرم فزارهای جامع و متمرکز است در این راستا حتی در زمان طیب نیا نیز  بر لزوم استقرار سامانه جامع بیمه ای  تصریح شده است.

اما سوال اینجاست که با توجه به الزامات وزارت اقتصاد چرا هنوز بیمه ایران نسبت به پیاده سازی سامانه متمرکز و جامع بیمه گری اقدام نکرده و اساسا اقدامش در خصوص خرید Core خارجی چقدر نتیجه بخش بوده است؟

و اینکه نهاد های نظارتی تا چه اندازه بر اقدام بیمه ایران برای خرید این نرم افزار نظارت داشته اند؟ نرم افزاری که  برخی اخبار و شنیده ها خبر می دهند از دستگاههای نظارتی و امنیتی مجوز خرید نداشته است.

  ماجرای خرید نرم افزار شش و نیم میلیون یوروئی
حدود چهار سال پیش در سال ۹۳ با اقدامات هیات مدیره بیمه ایران و از طریق شرکت سیمرغ زیر مجموعه شرکت کسب و کار سبا، در مدیریت قبلی ، سازوکار خرید نرم افزاری المانی برای شرکت بیمه ایران انجام شد.
رفت و امدهای خارجی اغاز شد تا در نهایت به خرید نرم افزاری انجامید که یک  (framework) است و تفاوتش با نرم افزار در ان است که باید بر مبتنی بر ان نرم افزار را استخراج کرد.

اما در اینجا بزرگترین ضعف صنعت بیمه خود را نشان داد ، آنجا که فقدان شناخت کافی در حوزه فناوری اطلاعات در هیات مدیره و مدیران ارشد شرکتهای بیمه در نهایت به خرید یک  (framework) انجامید که چهار سال بی استفاده باقی مانده و شش میلیون یوروئی که می توانست طی این سالها در صورت استفاده صحیح ارزش افزوده برای این شرکت بیمه دولتی به همراه داشته باشد.

به نظر می رسد، ولع خرید و تصمیمات خلع الساعه بدون تشکیل میزفکرهای کارشناسی بخصوص در حوزه آی تی در مدیران بانکی و بیمه ای همه گیر شده است.

متاسفانه فضای تصمیم سازی در خصوص اقدامات در حوزه فناوری اطلاعات تحت تاثیر تصمیم گیری  غیر فنی قرار دارد این در حالی است که شالوده تصمیم سازی های شرکتهای بیمه در بستر آی تی ، مدیران غیر سیاسی و فنی می طلبد.

در صورتیکه اگر بیمه ایران  چهار سال پیش میزفکری متشکل از کارشناسان فناوری اطلاعات و متخصصان بیمه تشکیل می داد به راحتی می توانست با تحقیق و بررسی بهینه این نتیجه را حاصل کند آیا خرید محصولات خارجی امکان توسعه را به شرکت دولتی بیمه ایران می دهد یا خیر؟

متاسفانه ضعف شناخت آی تی در هیات مدیره شرکتهای بیمه ، تصمیم سازی صحیح در برخورد با حوزه فناوری اطلاعات را  مسدود کرده است.

سرنوشت نامعلوم نرم افزار
انطور که معلوم  است ، این نرم افزار در حال حاضر توسط یک تیم کارشناسی در حال بررسی است تا مشخص شود،  ایا قابل استفاده هست یا خیر و یا در چه زمینه هائی می توان ازین نرم افزار استفاده حداکثری کرد.

شواهد حاکی از ان است که بیمه ایران هزینه سنگینی بابت این خرید پرداخته  اما هنوز به مرحله عملیاتی نرسیده ضمن اینکه طی این چهار سال می توانست دارای یک نرم افزار جامع بیمه گری باشد؛ سامانه جامعی که از بسیاری Froud ها و تخلفات و اختلاس ها و نرخ شکنی ها جلوگیری کند.

اما چه کسی پاسخگوی هزینه سنگینی است که بر بیمه ایران رفته در حالیکه هنوز معلوم نیست که آیا این نرم افزار قابل استفاده هست یا خیر؟

آیا solution خارجی برای بیمه ایران مناسب است؟
به نظر می رسد، بانیان خرید نرم افزار باید پیش از هر چیزی به این نتیجه می رسیدند که آیا solution خارجی با کسب و کار بیمه ایران متناسب هست یا خیر آیا این نرم افزار توانائی تطبیق با انتظارات شرکت بیمه دولتی ایران را دارد چرا که به زعم کارشناسان حوزه آی تی محصولات خارجی به راحتی در ایران قابل اجرا نیستند تجربه شکست خورده بانک کشاورزی ، پست و بانک و … تاییدی است بر این امر اگرچه این تجارب نمی تواند صحه ای بر نامناسب بودن مطلق نرم افزارهای خارجی باشد.

از سوی دیگر تفاوت نرم افزارهای خارجی و ایرانی در این است که اساسا در خارج سیستم صدور بیمه نامه با مارکتینگ کاملا متفاوت است به طوریکه در محصولات خارجی ، صدور بیمه نامه عملا توسط خود شرکت بیمه انجام می شود اما بازاریابی توسط نماینده صورت می پذیرد بنابراین در نرم افزارهای خارجی عملا عملیات underwriting با proposal  تفکیک شده است در حالیکه در ایران underwriting را نیز شبکه فروش انجام می دهدکه این تفاوت ، می تواند سرآغاز یک چالش باشد.
از سوی دیگر بحث پشتیبانی و نگهداری محصول نیز یکی دیگر از چالش های خرید محصولات خارجی است ضمن اینکه باید دید نرم افزاری که بیمه ایران حدود چهارسال پیش خریداری کرده اکنون به لحاظ فناوری و تکنولوژی چقدر بروز است.