بازی با آمار و اقناع ذهن مخاطب تا کی؟
بازی با آمار و اقناع ذهن مخاطب تا کی؟ / بیمه گذاران ناظران همیشه بیدارند؟!
اقناع ذهن مخاطب از سوی مدیران کلیدی در شرکتهای بیمه گاها برای نمایش چشم نواز دوران مدیریتی صورت می گیرد که به نظر می رسد این تلاش نیز آب در هاون کوبیدن است چرا که نهادهای نظارتی و مدیران بیمه ای همه بر نحوه مدیریتها اشراف دارند اگرچه که رانتهای مدیریتی اغلب سبب می شود نهادهای نظارتی بالادستی بر اگاهی های خود سرپوش گذارند.
به گزارش ریسک نیوز مدتهاست که دستکاری و بازی با امار برای اقناع ذهن مخاطب و درخشان جلوه دادن دوره مدیریتی از سوی کارشناسان مالی مورد نقد است اما این رسم بابی گشوده در صنعت بیمه است که هر از گاهی مدیران کلیدی بیمه ای از خود بروز می دهند.
اماری که حکایت از عملکرد درخشان می دهد و ذهن مخاطب و بیمه گذار را قانع می کند اما صورتهای مالی چه می گویند؟
بیمه نامه ای صادر شده که قسمت اندکی پرداخت و بخش اعظم آن هنوز از سوی بیمه گذار پرداخت نشده است ، یکسال بیمه ای هم می گذرد اما نکته مهم اینجاست که کل حق بیمه ای هایی که صادر شده در پرتفوی شرکت بیمه می نشیند و بدین ترتیب است که مدیر عامل قادر خواهد بود با حساب سازی کارنامه یکساله ای با پرتفوی به ظاهر قابل قبول و موفق به نمایش گذارد.
کسری ذخایری که سالهاست بر روی هم انباشته شده و در صورتهای مالی خود را نشان می دهد و بجای کاهش هر ساله افزایش می یابد.
مطالبات معوقی که سر به فلک کشیده و بخصوص در شرکتهای دولتی وصول آنها گاها به امری صعب الوصول و لا وصول مبدل گشته است.
از سوئی بدهکاران حق بیمه باید تجزیه سنی شوند به عبارتی با طبقه بندی بدهکاران باید مشخص شود مثلا در سال های ۹۴ ، ۹۳ ، ۹۲ و … چه میزان بدهکاری ایجاد شده و بدین ترتیب باید با این روش میزان بدهکاری را در سال های مختلف نشان داد تا پرتفوی شفاف و واقعی باشد که متاسفانه شرکتهای بیمه این روش را پیاده سازی نمی کنند زیرا در صورت تجزیه سنی بدهکاران میزان واقعی نبودن پرتفوی آنان نمایان می شود.
زیان انباشته ای که به جای کاهش ، روند افزایشی پیدا کرده و منجر به سقوط توانگری مالی به زیر سطح دو شده است.
رئیس کل بیمه مرکزی در گفتگو با نشریه بیمه داری نوین اذعان داشته که صنعت بیمه باید به مرحله ای از نفوذ در سطح جامعه برسد که بیمه گذاران تبدیل به ناظران همیشه آگاه شوند و با دقت و صحت وارد قراردادهای بیمه ای گردند اما سوال اینجاست که اولا تا زمان رسیدن به این نقطه مطلوب چقدر فاصله است و ثانیا ایا بیمه گذاران کوچک می توانند بدین مرحله از آگاهی برسند که با دقت و تفحص در صورتهای مالی به خرید بیمه نامه مبادرت ورزند؟
از سوی دیگر بیش از ۳۰ درصد فضای صنعت بیمه ایران دولتی است و صورتهای مالی این بخش مانند خصوصی ها منتشر نمی شود پس چگونه می توان از بیمه گذاران توقع داشت همیشه بیدار باشند؟
البته به شکل سنتی بیمه گذاران در ایران با توجه به برند شرکتهای بیمه به خرید بیمه نامه اقدام می کنند اما به نظر می رسد این امر نباید سبب شود تا شرکتهای بیمه که دارای برند با قدمت بالا هستند با ارایه امار دستکاری شده در پی اقناع ذهن مخاطب باشند.
از سویی دیگر این اقناع ذهن مخاطب از سوی مدیران کلیدی در شرکتهای بیمه برای نمایش دوران مدیریتی خود به صورتی مثبت صورت می گیرد که به نظر می رسد این تلاش نیز آب در هاون کوبیدن است چرا که نهادهای نظارتی و مدیران بیمه ای همه بر نحوه مدیریتها اشراف دارند اگرچه که رانتهای مدیریتی اغلب سبب می شود نهادهای نظارتی بالادستی بر اگاهی های خود سرپوش گذارند.