پاره ای از لابی گری ها برای اشغال پستهای مدیریتی در شرکتهای بیمه

به گزارش اقتصادناب،سالهاست که با امدن هر رئیس کل جدیدی در بیمه مرکزی ، احتمال افزایش انتصابات سفارشی مورد انتقاد بوده ، شواهد نیز نشان داده که هر رئیس کلی که ردای ریاست بیمه مرکزی را بر تن کرده ،تلاش نموده تا مدیران مد نظر خود را در پستهای کلیدی شرکتهای بیمه بگمارد.

پدیده انتصابات اتوبوسی زمانی چالش برانگیزتر  می شود که رئیس کل  ، افرادی خارج از صنعت بیمه را به داخل تزریق کرده در حالی که ظرفیتهای انسانی داخل صنعت بیمه نادیده گرفته شده است.
البته باید تاکید کرد که تغییر لازمه تداوم فعالیت یک رئیس کل است به طوریکه در جائی که احساس می کند به دلیل عدم کارائی، جهت بهبود فرایند نظارتی در بیمه مرکزی نیاز به تحول وجود دارد ،بی تردید باید دست به تغییر بزند تا بتواند مشکلات صنعت بیمه را مرتفع نماید؛ اما دخالت مستقیم یا غیر مستقیم رئیس کل در انتصابات هیات مدیره شرکتهای بیمه  ، نکته ای است که ابهام برانگیز بوده است.

متاسفانه یکی از آفات پدیده انتصابان سفارشی این است که گزینه های سفارش شده، حضور در  شرکتهای بیمه را نه با نگاهی بلندمدت بلکه برای گذرانی کوتاه می بینند.

تجارب پیشین نیز حکایت از ان دارد که این گروه مدیران برای مدتی کوتاه امده اند و با کسب رزومه ای دهان پر کن و مزایای مدیریتی از پست خود  خداحافظی کرده اند و در بسیاری مواقع رفتن انها از صنعت بیمه با خروج رئیس کل از صنعت همراه بوده و این امر نشان دهنده ان است که حضور انها در صنعت بیمه وابسته به حضور رئیس کل بوده است.

اگر چه برخی شنیده ها از احتمال پاره ای لابی گری ها برای اشغال پستهای مدیریتی در شرکتهای بیمه توسط افرادی خارج از صنعت بیمه حکایت می کنند ، اما به نظر می رسد آنچه که صنعت بیمه از رئیس کل جدید انتظار دارند ، تلاش در جهت نظارت بر افزایش توانمندیهای مدیریتی با استفاده ظرفیتهای موجود است.

بر کسی پوشیده نیست که در حال حاضر صنعت بیمه دارای ظرفیتهای مدیریتی  است که عمدتا به دلیل داغ بودن بازار لابی گری ها ، نادیده انگاشته شده ضمن اینکه این روزها در صنعت بیمه به اندازه کافی تغییرات مداوم مدیریتی وجود دارد؛ بنابراین حضور مدیران سفارشی این تغییرات را روزافرون خواهد کرد چرا که تجربه نشان داده این افراد عمدتا برای کوتاه مدت عزم مدیریت می کنند و کمتر نگاه حرفه ای و بلند مدت دارند.

تزریق مدیران سفارش شده در جائی چالش برانگیز خواهد شد که به دلیل تنش های موجود در بدنه هیات مدیره در شرکتهای بیمه،  اساسا قدرت سازگاری با هیات مدیره و سهامدار را نخواهند داشت و اینجاست که کار به تنش و اختلاف می رسد،تجربه ای که در سال گذشته در صنعت بیمه به کرات شاهد بودیم.

یا پس از مدتی به رسم برخی مدیران فعلی با دستکاری در صورتهای مالی و نشان دادن سودهای واهی ، همچنین پر کردن رزومه مدیریتی و دریافت حقوقهای انچنانی دوباره با تشدید اختلافات در هیات مدیره برکنار می شوند.
صنعت بیمه نیارمند مدیرانی است که اگر هم از بیرون تزریق می شوند، حداقل ده سال برای صنعت بیمه مفید واقع شوند و حضوری کوتاه مدت نداشته باشند، چرا که یکی از اسیبهایی که در حال حاضر شرکتهای بیمه را تهدید می کند مدیران کوتاه مدتی است که بدون نگاه و استراتژی بلندمدت  و صرفا برای تصاحب پست سازمانی وارد عرصه بیمه گری می شوند.

البته علامت سوال بزرگی که در اینجا شکل می گیرد آن است که این مدیران اتوبوسی با اتکاء  به آیین نامه ۹۰ مصوب شورای عالی بیمه چگونه احراز صلاحیت می شوند؟

پاسخ روشن است ، آستانه ضمانت اجرای آیین نامه ۹۰ طی این سالها نشان داده ، اتوبوس انتصابات به راحتی توانسته هفت خوان این آیین نامه را رد کند و مسافران را سالم به مقصد برساند!

لازم بذکر است که بیمه مرکزی بیش از سفارش و میانجی گری برای تعیین مدیر عامل باید با رفتاری قاطع ، عملکرد بیمه گری شرکتهای را اعم از میزان کفایت سرمایه ، کفایت ذخائر و … رصد کند چرا که تجربه نشان داده این مدیران اتوبوسی هم به تبیعیت از برخی مدیران بیمه ای موجود میراثی جز نمایش سودهای واهی و افزایش مطالبات و … برای مدیر بعدی نخواهند داشت.