اقتصادناب_«رادیو کمک می‌کند تا صدای گروه‌های محروم و در حاشیه مانده، به گوش همه برسد؛ رادیو به آموزش بی‌سوادان شتافته، در هنگام بروز بلایای طبیعی به حفظ جان‌ها کمک می‌کند.» بخشی از پیام رادیویی مدیرکل یونسکو به مناسبت روز جهانی رادیو

مک لوهان، اندیشمند و پژوهشگر نام آشنای ارتباطات و رسانه که او را “هگل قرن بیستم” می‌نامند، در ابتدای قرن بیستم با ظهور رادیو، یک واژه‌ی نو و خلاقانه به دنیای رسانه و ارتباطات معرفی کرد؛ کهکشانی به نام “کهکشان مارکنی”. وی زمانی که این واژه را وارد ادبیات ارتباطات ساخت، رادیو را ” رسانه ای گرم” نامید.

اندکی بیشتر که دقیق می‌شویم می‌بینیم چه نامگذاری با مفهوم و زیبایی؟! رادیو به واقع، رسانه‌ای گرم است.

وقتی که زیباترین خاطرات با صدای گویندگان رادیو در ذهن و جان هر کدام ما شکل گرفته است.

وقتی هر کدام از ما به کودکی که برمی‌گردیم قصه‌های شیرینی را از گویندگان رادیو شنیده‌ایم که با آن کلی خاطره داریم.

وقتی که بی‌هیچ تصویری از گویندگان رادیو، در تخیل خود با شنیدن صدا، تصویری می‌سازیم دلچسب و شیرین.

وقتی گوینده رادیو، تمام انرژی و احساس خود را تنها با یک مؤلفه، صدا، منتقل می‌کند. او می‌خندد‌. گریه می‌کند. داد می‌زند‌. ناراحت می‌شود. دلگیر یا حتی ذوق زده ولی همه‌ی این احساسات را تنها و تنها با صدا بیان می‌کند؛ بدون اینکه چهره‌­ش را ببینیم. در واقع، یک گوینده‌ی رادیو تنها و تنها از صدایش کمک می‌گیرد تا تمام حالت چهره و بدن یعنی ابرو و صورت و چشم و دست را به شنونده منتقل کند. و به حق که چه کار سختی است!

گویندگان رادیو هیچگاه دیده نمی‌شوند اما همیشه هستند در تمام لحظات در تمام دقایق و نقشی پر رنگ دارند در تمام خاطرات ما.

و امروز روز جهانی رادیوست. اگرچه ورود رادیو به ایران ، چهارم اردیبهشت ۱۳۱۹ بود آنهم با این جمله که: این صدای رادیوی ملی ایران است؛ اما سیزدهم فوریه روز جهانی و بین‌المللی رادیوست.

پایگاه اقتصادناب این روز بر تمام فعالان و دست اندرکاران این عرصه و حتی شنوندگان این رسانه‌ی گرم، مبارک