به گزارش اقتصادناب با مصوبه جدیدی از سوی شورای عالی بیمه در اردیبهشت‌ماه ۱۳۹۸، آئین‌نامه شماره ۶۰ لغو و آئین‌نامه ۹۷ جایگزین آن شد.

آئین‌نامه‌ای که لغو شد حداقل از سه جنبه زیر، مشکل داشت و آئین‌نامه جدید در رفع آنها کوشیده است:

۱ ـ با توجه به اهمیت بالایی که توجه به سرمایه‌گذاری منابع بیمه‌های عمر لازم داشت، در آئین‌نامه ۶۰ تمایز و تفاوتی در سرمایه‌گذاری کردن‌های موسسات بیمه بابت این موضوع دیده نمی‌شد.
آئین‌نامه ۹۷ سعی کرده است تا این نقیصه را برطرف کند.  هر چند که در این مورد، دچار یک نقص ظاهراً تحریری نیز شده است که در انتهای این مطلب، خواهد آمد.

۲ ـ نصاب‌های سرمایه‌گذاری مقرر شده در آئین‌نامه ۶۰ از این جهت که چون نصاب دوم نیز برای آنها مقرر شده بود و این نصاب دوم مانع کسب کنترل در ارکان مدیریتی سرمایه‌پذیر می‌شد، دچار ضعف بود و این ضعف در آئین‌نامه ۹۷ با حذف نصاب دوم برطرف شده است.   کسب کنترل، در سرمایه‌گذاری‌های کوتاه‌مدت و حتی میان‌مدت چندان مورد توجه نیست ولی در سرمایه‌گذاری‌های بلندمدت مربوط به بیمه‌های درازمدت، می‌تواند محل تصمیم‌گیری و مورد علاقه موسسات بیمه باشد.
به عنوان یک نمونه: آئین‌نامه ۶۰ گفته بود که موسسه بیمه می‌تواند حداکثر ۴۰% منابع موجود را در سهام بورسی سرمایه‌گذاری کند ولی نمی‌تواند بیش از ۱۰% سهام هر شرکت را تحصیل نماید.  در آئین‌نامه ۹۷ با برداشتن نصاب دوم، اختیار کسب کنترل و نفوذ در مدیریت موسسات سرمایه‌پذیر، به اختیار مدیران موسسه بیمه گذاشته شده است (البته اگر منابع سرمایه‌گذاری کفایت نصاب آئین‌نامه را بکند).

۳ ـ در ماده ۱۲ آئین‌نامه ۶۰  مقرر شده بود که درآمدهای مشترک سرمایه‌گذاری‌ها براساس مانده‌های ابتدای سال حقوق مالکانه و حقوق بیمه‌گذاران تقسیم شود.  نادرستی چنین تقسیمی بدون توجه به تغییرات طی دوره آنها (یعنی تقسیم یک عدد سودوزیانی براساس یک عدد ترازنامه‌ای)، نمی‌تواند بدون دست‌کم متوسط‌گیری اعداد ترازنامه‌ای، درست باشد.
در ماده ۱۴ آئین‌نامه ۹۷ تنها به تقسیم بازدهی بین سه گروه سرمایه‌گذاری‌ها اشاره شده و تعیین روش به دستورالعملی که بیمه مرکزی مقرر خواهد کرد، واگذار شده است.  امید می‌رود که در این دستورالعمل، توجه داشته باشیم که عدد مورد تقسیم یک عدد سودوزیانی و مبنای تقسیم یک عدد ترازنامه‌ای است.

همچنین، آئین‌نامه جدید دارای نقص زیر نیز هست:
این اشکال می‌تواند احتمالاً در اثر تایپ و تحریر پیش آمده باشد.  در آئین‌نامه جدید به لفظ «ذخایر ریاضی» اشاره شده است که به نظر می‌رسد شاید عبارت درست آن «ذخایر فنی بیمه‌های عمر (زندگی)» باشد.  چرا که می‌دانیم:

اولاً کاربرد لفظ «ذخایر» در عبارت «ذخایر ریاضی» در حالی که می‌دانیم تنها نام یکی از هفت نوع ذخیره فنی موسسات بیمه، ذخیره ریاضی است این موضوع که احتمالاً مساله تحریری است را بیشتر به ذهن متبادر می‌سازد وگرنه چنانچه شورای عالی بیمه قرار بود تنها ذخیره ریاضی را ملاک عمل قرار دهد، براساس آئین‌نامه ۵۸ که تنها یک نوع ذخیره ریاضی بیشتر نداریم، ضرورتی به بیان جمع‌گونه آن نباید می‌دید.  وقتی به جای «ذخیره ریاضی» گفته شود «ذخایر ریاضی» پرسیدن این سئوال به جا خواهد بود که انواع ذخایر ریاضی چه هستند؟

ثانیاً ضرورت تفکیک سرمایه‌گذاری‌ها در راستای تفکیک حسابها معطوف به تفکیک ذخایر فنی بیمه‌های زندگی از غیرزندگی (یعنی به همان سیاقی که در آئین‌نامه شماره ۵۸، ذخایر فنی در دو دسته ذخایر فنی بیمه‌های زندگی و ذخایر فنی بیمه‌های غیرزندگی قرار گرفته‌اند؛) مطرح است.  از این نکته هم غافل نباید بود که آنچه سرمایه‌گذاری می‌شود، صرفاً و منحصراً ذخیره ریاضی بیمه‌های عمر نیست.  بلکه ذخیره مشارکت، ذخیره خطرات فاجعه‌آمیز و با حتی وزن کمتری سایر ذخایر فنی بیمه‌های زندگی همچون ذخیره حق‌بیمه، ذخیره خسارات و … نیز جزو منابع سرمایه‌گذاری‌ها هستند.
دوباره تاکید می‌شود که احتمال بروز خطای تحریری می‌رود به این شکل که به جای ذخایر فنی بیمه‌های عمر، ذخایر ریاضی نوشته شده است.  امید که اگر چنین باشد، متن آئین‌نامه قبل از ابلاغ، اصلاح شود.