به گزارش اقتصاد ناب این بخش محدوده ای از محوطه بازار بزرگ کرمانشاه در خیابان جوانشیر بوده که این روزها به آخر تاریکه بازاریا بازار پارچه فروشان نیز معروف است. قدمت این محدوده که در قدیم محل فروش جو، گندم، بنشن و حبوبات بوده به ۱۱۰ تا ۱۵۰ سال پیش برمی گردد اما به دلیل بی توجهی آسیب های زیادی دیده و می توان گفت در حال تخریب می باشد. ساکنان قدیمی محوطه راعلاف خانه می گویند. محوطه ای که ساختار معماری آن کاروانسرا بودن آن را د
ر گذشته نشان می دهد و علاوه بر اسکان موقت، محلی برایداد و ستد ارزاق (جو و گندم و بنشن) به شمار می آمده است. قسمتی از این بنا طاق دار و سرپوشیده بوده و بخشی از آن روباز اما همچنان شکل قدیمی خود را حفظ کرده است. در بهمن سال ۱۳۸۶ پایان عملیات مرمت و بازسازی این بنا با صرف ۲۵۰ میلیون ریال اعتبار عنوان شد اما امروز اتاقک های علاف خانه به انبار زباله بدل شده و رو به فراموشی می روند. اگرچه سازمان میراث فرهنگی بازار قدیمی کرمانشاه را در سال ۱۳۷۶ با شماره ۱۹۴۴ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسانده ولی در سال ۱۳۱۲ با احداث خیابان مدرسبازار کرمانشاه که علاف خانه بخشی از آن بوده، به دو بخش شرقی و غربی تقسیم و گذرهای درون بافت قطع شد و خیابان پس از عبور از مقابل مسجدجامع و وسط سبزه میدان با از بین بردن این فضا شاخه های اصلی بازار را قطع و با ایجاد واحدهای تجاری در دو طبقه این خیابان را به یکی از اصلی ترین محورهای بافت کرمانشاه تبدیل و باعث کم رونق شدنواحدهای بازار شد. احداث خیابان جوانشیر در ضلع غربی خیابان مدرس نیز بازار توپخانه را از راسته بازار علاف خانه جدا کرد. با تغییراتی که در بازار بزرگ کرمانشاه به وجود آمد، اصناف زیادی مانند مسگری، سفیدگری، سراجی، صندوق سازی، گیوه کشی، نعل سازی، رنگرزی و صرافی برای همیشه به بوته فراموشی سپرده شدند. سیاهی ناشی از دود آتش یا نم زدگی هایی که در بخش های مختلف بنا به چشم می خورد کمترین نشانه های رو به فراموشی رفتن این کاروانسرای تاریخی در کرمانشاه است.
