آزمون بیمه ایران در آتش سوزی بیمارستان گاندی / یکبار برای همیشه قاطع در مقابل بیمه گذار و راسخ در مدیریت ریسک باش!
اقتصادناب_آتش سوزی بیمارستان گاندی می تواند به عنوان یک نمونه مطالعاتی برای صنعت بیمه مطرح شود در جایی که ارزیابان خسارت و کارشناسان فنی بیمه ایران به صورت دقیق ابعاد حادثه را بررسی کنند و بدون هیچ واهمه و هراسی از بیمه گذاری که بارها هشدار های آتش نشانی و مراجع ذیربط را نادیده گرفته، کلیه مستندات را در معرض دید عموم قرار دهند.بیمه ایران باید به جای حفظ بیمه گذار به هر قیمتی ، ابعاد دقیق وقوع این حریق را بررسی و منتشر کند.
به گزارش اقتصادناب، پنج شنبه پنجم بهمن ماه ۱۴۰۲ بیمارستان گاندی تهران دچار حریق شد.
ساعاتی پس از حریق مشخص شد که بیمه گر این ساختمان شرکت سهامی بیمه ایران است. در همان ساعات ابتدائی اطفاء حریق، حسن شریفی مدیر عامل بیمه ایران در محل حضور یافت و به مدیران بیمارستان اطمینان داد که تا پایان هفته مبلغی به عنوان علی الحساب بابت هزینه خسارت به بیمارستان گاندی واریز می شود تا مراحل بازسازی ساختمان آغاز شود.
این گفته های شریفی در حالی است که نیم ساعت قبل از حضور وی در محل، سخنگوی آتشنشانی صراحتا اعلام کرد، بیمارستان گاندی تا کنون شش بار اخطار بابت ضعف ایمنی دریافت کرده است و آخرین اخطار در آبان ماه سال جاری داده شده که تصویر این اخطاریه نیز در رسانه ها منتشر شده است.
سخنگوی آتش نشانی اذعان داشت که مدیران بیمارستان گاندی هر بار قولهایی برای برطرف کردن مشکلات ایمنی داده اند؛ اما ترتیب اثر داده نشده است.
لازم بذکر است حسن شریفی هم در خلال صحبتهای خود با کارکنان و مدیران بیمارستان اشاره کوتاه و ضمنی به ناایمن بودن ساختمان دارد.
آیا بیمه ایران در مدیریت ریسک کوتاهی کرده است؟
همانطور که مشخص است، امروزه در تمام دنیا یکی از وظایف ماهوی بیمه را ارزیابی ریسک و مدیریت خطر می دانند ، اگرچه پیشگیری از خطر در وظایف بیمه گر نمی گنجد اما به صورت غیر مستقیم ورود بیمه گر به ارزیابی ریسک جهت اقدامات کارشناسی و قیمت گذاری می تواند منجر به جلوگیری از حادثه شود.
چرا که در صنعت بیمه در کشورهای توسعه یافته در صورتیکه ساختمان، بنا ، پتروشیمی ، خودرو و …. ریسک بالایی داشته باشد قیمت حق بیمه بالا می رود و حتی در مواردی بیمه گر اقدام به پوشش بیمه نمی کند در اینجا بیمه گذار ملزم می شود اقدامات پیشگیرانه جهت کاهش خطر را انجام دهد و خودبخود ریسک مجموعه کاهش می یابد.
حال سوال اینجاست که با توجه به شش بار اخطار سازمان اتش نشانی به بیمارستان گاندی، بیمه ایران ازین اخطارها آگاه بوده؟ آیا زنهارهای لازم را به بیمه گذار خود داده؟ آیا در زمان انعقاد یا تمدید قرارداد کارشناسان و ارزیابان بیمه ایران ورود پیدا کرده اند؟آیا هدف جذب پرتفوی بوده؟ مدیریت ریسک در کجای ماجرا قرار داشته؟
اما از همه این سوالات بی پاسخ که بگذریم دیگر اتفاقی که نباید می افتاد، حادث شد!
بیمه ایران روی دیگر سکه را نشان دهد
بیمارستان گاندی در شامگاه پنج شنبه پنجم بهمن در آتش سوخت، احتمالا مدیران بیمه ایران در زمان انعقاد قرارداد و دریافت حق بیمه این روز را چندان پیش بینی نمی کردند که بنایی که کمتر از هفت سال از ساخت ان بگذرد اینچنین در اتش بسوزد.
حالا ماموریت بیمه ایران به عنوان لیدر صنعت بیمه و بزرگترین شرکت بیمه ایرانی سنگین تر می شود!
اگر چه حضور مدیر عامل بیمه ایران در محل حادثه و اعلام اطمینان به بیمه گذار جهت دریافت مبلغ خسارت در جای خود قابل تقدیر است؛ اما ماموریت صلی بیمه ایران چیز دیگری است.
اتش سوزی بیمارستان گاندی می تواند به عنوان یک نمونه مطالعاتی برای صنعت بیمه مطرح شود در جایی که ارزیابان خسارت و کارشناسان فنی بیمه ایران به صورت دقیق ابعاد حادثه را بررسی کنند و بدون هیچ واهمه و هراسی از بیمه گذاری که بارها هشدار های آتش نشانی و مراجع ذیربط را نادیده گرفته، کلیه مستندات را معرض دید عموم قرار دهند.
بدون شک حفظ محرمانگی قرارداد بیمه گذار در برخی ابعاد ضروری است؛ اما نه در جائی که بیمه گذار به دلیل بی توجهی منجر به وقوع اتفاقی جبران ناشدنی و تضییع حقوق بیماران شده است.
در بازار های بیمه توسعه یافته همچون لویدز، سوئیس ری و مونیخ ری و … دیتاهای ریسک و حوادث طبیعی و غیر طبیعی وجود دارد تا به عنوان یک کیس تحقیقاتی توسط سایر بیمه گران مورد بررسی قرار گیرد و تجارب ریسک و خطر به اشتراک گذاشته می شود.
حفظ پرتفوی به هرقیمتی یا ارزیابی ریسک
آتش سوزی هتل بیمارستان گاندی با نمای کاپوزیت و واقع شدن در خیابان باریک و سخت تردد باید ماموریت جدیدی از بیمه ایران را به ظهور برساند.
کارشناسان بیمه ایران باید به جای حفظ بیمه گذار به هر قیمتی ، ابعاد دقیق وقوع این حریق را بررسی و منتشر کنند.
ارزیابان خسارت بیمه ایران در کنار کارشناسان فنی سازمان آتش نشانی و مراجع مربوطه باید چگونگی ایجاد این حادثه را کشف و به اطلاع عموم برسانند تا هم درسی باشد برای سایر بیمه گذارانی که اصول ایمنی و مدیریت ریسک را رعایت نمی کنند و هم تجربه ای باشد که از سوی بزرگترین شرکت بیمه به سایر بازیگران صنعت بیمه منتقل می شود.
از طرف دیگر صنعت بیمه باید به فکر ایجاد سامانه ای باشد که دیتاهای آتش سوزی پنجاه سال گذشته را جمع اوری کرده و بر اساس ان بتواند ضمن مدل سازی بهنیه برای استخراج نرخ به بیمه گیران این اطلاعات را بدهد که چه خطراتی و در چه زمینه هایی ریسک بالاتری برای انها به دنبال دارد.
