فصل تازه ریسک

به گزارش اقتصادناب به نقل از نشریه تخصصی بیمه داری نوین ،نهاد اکچوئران مستقل و رسمی در دنیا دارای سابقه بیش از ۱۰۰ سال هستند اما در ایران به دلایل مختلف این امکان فراهم نشده تا نهادی مستقل شکل گیرد تا اینکه در سال ۹۳ با ابلاغ آیین نامه اکچوئران رسمی فاز جدید از نگاه به ریسک در صنعت بیمه شکل گرفت. اگر چه اجرای این آیین نامه با وقفه چند ساله همراه شد اما استادان دانشگاه شهید بهشتی توانستند خیلی زود دست بکار شوند و انجمن اکچوئری ایران را تشکیل بدهند. در گفت‌وگو با صابر شیبانی دبیر این انجمن نگاه این سازمان مردم نهاد و علمی را درباره فضای موجود اکچوئری می خوانیم:

* تجربۀ یک و نیم ساله شما به عنوان دبیر انجمن چه دستاوردهایی داشته است؟

انجمن علمی اکچوئری طبق اساسنامه و طرح ملی استراتژیک خود موظف به اقداماتی است و نهاد ناظر بر انجمن‌های علمی هم مطابق با همان میزان دستیابی به اهداف، ارزیابی‌های خود را از عملکرد‌های انجمن‌های علمی انجام می‌دهد.

انجمن اکچوئری در زمینه دانش اکچوئری، مسئولیت پژوهشی و مطالعاتی دارد و به عنوان یک مرجع علمی به تحلیل مسائل و مشکلات می‌پردازد و هم در زمینه گسترش دانش و هم در زمینه ارتباط آن با صنعت بیمه، دانشگاه‌ها و سایر مراجع علمی و حرفه‌ای ورود می‌کند.

بخشی از فعالیت‌های انجمن اکچوئری در این زمینه مربوط به اعضای خود است؛ به تعبیر دیگر برای اعضای خود در زمینه مهارت‌افزایی و دانش‌افزایی، سرویس ارائه می‌دهد؛ مثلاً نشست‌های تخصصی دوره‌ای برگزار می‌کند و از اعضا دعوت می‌کند تا در این نشست‌ها حضور یابند. در این نشست‌ها به ارائه مباحث جدید می‌پردازیم تا اعضا در جریان پیشرفت‌های این دانش در جهان قرار گیرند؛ علاوه بر آن پرسش و پاسخ‌هایی مطرح می‌شود تا مسائل مختلفی که در مورد این دانش وجود دارد چه برای اعضایی که در صنعت جذب شده‌اند و امروز درگیر مسائل مربوط به صنعت بیمه و مالی کشور هستند و چه برای دانشجویانی که کارهای پژوهشی و تحقیقاتی انجام می‌دهند و نیاز دارند که مسائل و چالش‌های مختلف مرتبط با پروژه‌های‌شان را شناسایی کنند مرتفع شوند.

انجمن اکچوئری، کار مشاوره‌ای نیز انجام می‌دهد. دانشجویانی که کارهای تحقیقاتی انجام می‌دهند تحقیقات خود را برای ما ارسال می‌کنند و ما آنها را به فرد متخصصی که در زمینه همان موضوع پژوهش دارای تجربه و دانش است ارجاع می‌دهیم و به این ترتیب مسائل را با رایزنی با یکدیگر حل می‌کنند تا بتوانند به ایده‌پردازی کمک کنند.

* بر اساس گفته شما انجمن اکچوئری یک انجمن علمی است و انجمن صنفی نیست.

بله درست است. انجمن اکچوئری یک انجمن علمی است.

* به این ترتیب برای نقش‌آفرینی بهتر و کمک به بیمه مرکزی برای مصاحبه با افراد مختلف آیا بهتر نیست انجمن صنفی باشید؟

قطعاً نه. ما در گذشته با بیمه مرکزی در حوزه سیاست‌گذاری همکاری داشتیم؛ منتهی نهاد بالادستی ما که کمیسیون انجمن‌های علمی است بر اساس ارزیابی‌هایی که از انجمن انجام داده است امروز رسماً انجمن را به عنوان مرجعیت علمیِ دانشِ حوزه اکچوئری به نهادهای سیاست‌گذار، مثل مجلس، کمیسیون‌ها، هیئت دولت و سایر نهادها معرفی کرده است.

* ولی ممکن است برای ایفای نقش‌های اجرایی، ماهیت علمی کافی نباشد. به نظرتان برای اینکه سهم بیشتری در توسعه اکچوئرهای مستقل و رسمی داشته باشید بهتر نیست مرجعیت اجرایی هم داشته باشید؟

دانش و مهارت در حوزه اکچوئری در کنار هم مطرح می‌شوند. حوزه کاری انجمن اکچوئری بین رشته‌ای است؛ از طرفی می‌دانیم که دانش اکچوئری، یک دانش نوپا در سطح جهان است؛ به ویژه در ایران دو الی سه دهه بیشتر نیست که این دانش به طور کلی مطرح شده است؛ از طرفی عمده‌ترین بحث اکچوئری «ریسک» است. در دنیای امروز چه در بخش مالی و چه در بخش بیمه که مهم‌ترین مسائل‌شان مربوط به شناسایی و کنترل و مدیریت ریسک‌هاست، طبیعتاً انجمن‌ها در حوزه برنامه‌ریزی و مطالعات بیمه و مالی، نقش بسیاربسیار برجسته‌ای دارند.

در اکچوئری با مدل‌های پیچیده و پویا سروکار داریم که تحلیل و طراحی این مدل‌ها فقط در توان متخصصان اکچوئری است. در تمام دنیا این مدل‌ها هستند که به بیمه‌گذار اجازه می‌دهند که محصولات خود را قیمت‌گذاری کند و ریسک‌های (مالی، جمعیتی، کوتاه‌مدت، بلندمدت و بازار ـ سرمایه) جامعه موردنظرش را شناسایی کند؛ بنابراین مدل‌های پیچیده و پویای اکچوئری هستند که به بیمه‌گذار اجازه می‌دهند که او تصمیم بگیرد کدام محصول را با چه قیمتی و با چه شرایطی ارزیابی کند؛ اگر بیمه‌گذار این توان را نداشته باشد؛ طبیعتاً وارد نوعی معاملات بسیار پر ریسک می‌شود که احتمال دارد این ریسک‌ها بیمه‌گذار را با مخاطرات بسیار جدی یا حتی ورشکستگی مواجه کند.

در این وضعیت، دانش را در کنار مهارت‌ها مطرح می‌کنیم. دانش همان توان علمی است که فرد می‌تواند با متغیرهای مختلف و پارامتر‌ها و مفروضات مشخص، مدل خود را طراحی کند. مهارت نیز یعنی یک اکچوئر باید با مقررات و قوانین بیمه و شرایط اقتصادی کشور و شرایط بیمه‌گذاران و مشکلات بیمه‌گران آشنا باشد همه اینها در کنار هم اکچوئر را قادر می‌سازد که بداند باید چه نرخ‌هایی را برای مفروضات خود در نظر بگیرد؛ اگر اکچوئری که تربیت می‌کنیم تا تحویل صنعت بیمه یا حوزه مالی کشور بدهیم این مهارت‌ها را در کنار هم داشته باشد طبیعتاً تصمیماتی که گرفته می‌شود بسیاربسیار می‌تواند به بیمه‌گذار کمک کند تا با حاشیه سود مشخص وارد معاملات و پیچیدگی‌های مربوط به عدم قطعیت‌های آتی که در آینده به وجود می‌آیند، شود و تصمیمات درست بگیرد.

* صحبت‌های شما در سطح تئوری خوب و مفید است؛ اما آیا در عمل مدلی هم برای اجرا طراحی کرده‌اید؟

تصور کنید برای بیمه‌های اجتماعی یا برای بیمه‌های تجاری در حوزه بیمه‌های عمر که مهم‌ترین حوزه‌ای است که بیمه‌گران تجاری درگیر آن هستند و خیلی هم نتوانسته‌اند به طور مشخص به الگوهایی دست یابند که این الگوها بتوانند به آنها کمک‌شان کنند تا محصولات متنوع بیمه عمر را به گونه‌ای که در دنیا متداول است و ارائه می‌شود، نتوانسته‌اند ارائه بدهند.

این حوزه با تعهدات بلندمدت سر و کار دارد؛ ما مدل‌هایی را در انجمن اکچوئری طراحی کرده‌ایم که بین‌نسلی هستند؛ به تعبیر دیگر این مدل‌ها تا ۱۵۰ سال آینده را سیمیلیت می‌کنند. این مدل‌ها در حوزه بیمه‌های اجتماعی از سوی ILO که بزرگ‌ترین و مهم‌ترین مرجع بین‌المللی در این حوزه است و خدمات مشاوره‌ای به کشورهای مختلف ارائه می‌کند مورد تأیید قرار دارد یا حتی مورد تأیید انجمن بین‌المللی اکچوئری IAA قرار گرفته است.

* شرکت‌های بیمه چقدر از مدل‌های انجمن یا اعضای آن استفاده کردند و چقدر با شرکت‌های بیمه همکاری دارید؟

انجمن اکچوئری نمی‌تواند به طور مشخص با شرکت‌های بیمه وارد قرارداد شود؛ چون انجمن‌ها برای خود شأنی قائل‌اند و وارد مسائل قراردادی و بیزینسی نمی‌شوند؛ ولی شرکت‌های بیمه با ما مکاتبه کردند ما به آنها افرادی را که عضو انجمن هستند معرفی کردیم.

* در واقع با آنها همکاری مالی نداشتید؟

به طور مستقیم با آنها وارد قرارداد نشدیم؛ چون از نظر اساسنامه‌ای‌ در این زمینه محدودیت داریم؛ ولی قطعاً از ما مشاوره می‌خواهند؛ مثلاً‌ شرکت‌های بیمه در حوزه طراحی یک محصول جدید بیمه‌ای به یک مشاور اکچوئری در حوزه این محصول نیاز دارند؛ به این ترتیب افرادی را به شرکت‌های بیمه معرفی می‌کنیم؛ اگر آنها توانستند اقداماتی انجام دهند؛‌ انجام می‌دهند؛ اما اگر در مواردی به مشاوره فنی پیچیده‌تر یا سطح بالاتری نیاز داشتند به آنها کمک می‌کنیم؛ بنابراین هم از خودمان انرژی می‌گذاریم یا از IAA در این زمینه کمک می‌گیریم؛ ‌مثلاً بیمه‌گران در حوزه محیط زیست تا به حال نتوانسته‌اند اقدام خاصی انجام و محصولی ارائه کنند؛ در حالی که محیط زیست یکی از حوزه‌هایی است که بیمه‌گران به شدت ورود می‌کنند یا سازمان نظام مهندسی کشور قصد داشت با بیمه‌گران وارد قراردادی شود؛ ولی بیمه‌گران هنوز نتوانسته‌اند چارچوب‌های لازم را برای بیمه کردن ساختمان‌های مختلف بر اساس قوانینی که در این حوزه وجود دارد تدوین کنند و در این زمینه ما با نظام مهندسی ساختمان وارد مذاکره شدیم و توانستیم به آنها کمک کنیم که چطور در این زمینه ورود و مقررات لازم را اجرا کنند. یکی از حوزه‌های ما تدوین قوانین و مقررات است که قطعاً به حضور اکچوئرها نیاز دارد.

* با این حساب برداشت من این است که قصد ندارید به سمت تشکیل انجمن صنفی بروید؟

اتفاقاً انجمن‌های صنفی باید تلاش کنند که کارهای علمی انجام دهند.

اساسنامه ما اساسنامه علمی است. معتقدم؛ نباید صنفی را از علمی جدا کرد. گرفتاری ما در کشورمان همین است؛ انجمن صنفی باید در مورد مسائل جاری بیمه‌گران ورود کند؛ مثلاً دولت کاری را انجام می‌دهد که با منافع صنفی منافات دارد و اینجاست که انجمن صنفی ورود می‌کند؛ مثلاً دولت اخیراً در مورد مالیات‌ها اقدام کرد انجمن صنفی می‌تواند در این زمینه ورود کند و بگوید که اگر دولت قوانین سفت و سخت مالیاتی در حوزه بیمه اعمال کند قطعاً مشتریان شرکت‌های بیمه کاهش می‌یابند. اقدامات صنفی دنبال این است که مشکلات این گروه را مرتفع کند؛ اما اقدامات ما از دست انجمن صنفی برنمی‌آید.

* قصد ندارم نقش هر کدام را کمرنگ کنم.

ما بسیار خوشحال می‌شویم که با انجمن صنفی از نزدیک کار کنیم؛ یعنی آنها خلأهای خود را از طریق ما پوشش دهند و ما هم در جایی که به کمک انجمن صنفی نیاز داریم با آنها همکاری کنیم.

* احتمالاً انجمن صنفی اکچوئر‌ها در سال ۹۹ شکل می‌گیرد؛ چون در امور اجرایی با بیمه مرکزی و شرکت‌های بیمه در انتظام‌بخشی صنف و اعضا باید با یکدیگر همکاری کنند.

به نظر من اصلاً ایراد ندارد که انجمن صنفی اکچوئرها شکل بگیرد. تفاوت ما با انجمن‌های صنفی در این است که ما دنبال حل مسائل بیمه‌گران مثل ریسک و … هستیم؛ مثلاً هر کجا ریسکی وجود دارد و بیمه مرکزی تشخیص می‌دهد که این ریسک نیاز به مدیریت دارد انجمن علمی ورود می‌کند.

* کاملاً درست است؛ اما چرا انجمن علمی نمی‌تواند قرارداد مالی ببندد؟

انجمن صنفی هم وارد قراردادهای مالی نمی‌شود.

* انجمن صنفی ممکن است یک بخش تحقیقاتی راه بیندازد و بتوانند با یکدیگر کار کنند؛ چون او برای اعضا فعالیت می‌کند.

در اقتصاد رقابتی یا اقتصاد بازار باید قراردادهای مالی را به بخش خصوصی واگذار کرد؛ مثلاً فردی که دانش‌آموخته اکچوئری است یا کسی که در این زمینه مجوزی از مرجع مشخصی دارد بر اساس این مجوز، شرکت یا مؤسسه‌ای به نام مؤسسه مطالعات اکچوئری را تحت قانون تجارت ایجاد می‌کند این مؤسسه ذیل قانون تجارت دنبال کسب سود است. اشتباه بزرگ ما در کشورمان این است که مؤسسات فرهنگی یا مؤسسات پژوهشی یا مؤسسات مطالعاتی ـ علمی‌مان را وارد قراردادهای تجاری می‌کنیم و این غلط است باید اجازه دهیم شرکت‌های اکچوئری یا مؤسسه‌های اکچوئری برای عقد قرارداد ورود کنند. ممکن است من هم در انجمن باشم و هم شرکتی به نام شرکت خدمات اکچوئری x ایجاد کنم من در این شرکت به عنوان یک بیزینس‌من وارد بازار می‌شوم و قرارداد می‌بندم و در قراردادها دنبال کسب سود هستم؛ ولی دغدغه من در جایگاه انجمن علمی کسب سود نیست؛ بلکه دغدغه من این است که دانش اکچوئری را در کشور تقویت کنم.

* به این ترتیب بنیه مالی انجمن علمی ضعیف می‌شود و ممکن است اعضا حق سالانه‌شان را پرداخت نکنند و بعد از مدتی انجمن علمی ضعیف‌تر و ضعیف‌تر شود و کارایی لازم را نداشته باشد. اتفاقاً این بلا بر سر بسیاری از انجمن‌های علمی کشور آمده است.

افراد با میل خود وارد انجمن‌های علمی می‌شوند و انگیزه‌ای دارند والا نه می‌توانند در مجمع شرکت کنند و نه رأی بدهند و نه برای انتخاب شدن کاندید شوند. افراد آکادمیک روحیه آکادمیک دارند من که در دانشگاه حضور دارم و سال‌های سال کارم این است روحیاتم را طوری پرورش داده‌ام و دغدغه این را دارم که جایگاه دانش اکچوئری را در کشور ارتقاء دهم.

انجمن علمی اکچوئری یک نهاد مدنی است، من به عنوان یک نهاد مدنی باید دغدغه اجتماعی داشته باشم. این نهادها در تمام دنیا وجود دارند و کار خود را انجام می‌دهند.

اگر این نهادها به مؤسسه تبدیل شوند به یک نهاد اقتصادی تبدیل می‌شوند و نگاه در اینجا یک نگاه اقتصادی است؛ ولی در این موقعیت دغدغه من اجتماعی است؛ چون می‌دانم که باید دانش اکچوئری را به جامعه خود معرفی کنم. اینکه باید در دنیا و اقتصاد امروز قطعاً باید به فکر آینده بود؛ باید ملموس در قالب دیتا و داده این کار را انجام داد؛ یعنی آن عدم قطعیت‌هایی که در تصمیم‌گیری‌های مختلف در آینده وجود دارد باید ریسک هر کدام از آن تصمیمات را احصاء کرد و درست تصمیم گرفت.

اگر جامعه من بداند که امروز یک جامعه موفق در دنیا به مهارت‌هایی که اکچوئرها ارائه می‌دهند نیاز دارد، اینجاست که من به شرکت‌های بیمه یا کسانی که به استفاده از مشاوران اکچوئری برای تصمیمات خود علاقه‌مند هستند خود را پرزنت کرده‌ام. من به آنها پاسخ می‌دهم که من می‌دانم صنعت بیمه یا صنعت مالی دچار مسائل پیچیده‌ای است؛ اما ما مسئله را شناسایی کرده‌ایم و می‌دانیم که چطور باید به آن پاسخ علمی، عقلایی، قابل اتکا و منطقی داد. به این ترتیب کسانی که این دغدغه را دارند، می‌فهمند که چه کسی می‌تواند به این مسائل پاسخگو باشد و سراغ او می‌روند و با او قرارداد می‌بندند تا مشکلاتش را حل کند.

گردش مالی‌ای که در صنعت بیمه ما وجود دارد شامل هزاران میلیارد تومان است؛ منتهی تصمیم‌گیری برای این هزاران میلیارد در خلأ و یک نوع تاریکی گرفته می‌شود؛ بنابراین اگر این نوع مدیر بیمه بخواهد اطمینان پیدا کند که آیا واقعاً همه ریسک‌های یک قرارداد مشخص را یک محصول مشخص احصا کرده است و می‌داند نرخ‌هایی که با آنها کار می‌کند نرخ‌هایی هستند که در نهایت سود ایجاد می‌کنند و ضرر و زیان انباشته یا تعهدات آتی شناسایی‌نشده برایش ایجاد نمی‌کنند این بحث‌ها مطرح می‌شود او برای جلوگیری از خطر از دست دادن هزاران میلیارد، یک درصد یا یک در هزارم ارزش این ریسک را با یک شرکت قرارداد می‌بندد؛ ولی در عین حال این کار را انجام می‌دهد و خیالش راحت می‌شود که این ریسک‌ها را پوشش داده و خطرات را کاور کرده است.

* صنعت بیمه به این نقطه رسیده است که ، صنف مستقل بودن اکچوئر مهم است به نظر شما برای اینکه یک جامعه موفق اکچوئری داشته باشیم باید چه اقداماتی انجام دهیم؟

اکچوئران دقیقاً مشابه حسابرسان قسم‌خورده هستند؛ منتهی حوزه کاری اکچوئرها بسیار حساس است. علت اینکه یک اکچوئر باید مستقل باشد این است که اگر مستقل نباشد احتمال دارد تحت مصلحت‌های مدیریتی یا سیاسی یا مصلحت‌های دیگر، نرخ‌های خود را به اندازه صدم میزانی که در محاسبات به آنها رسیده است تغییر دهد و این تغییرات خروجی‌های ما را بسیار تحت تأثیر قرار می‌دهد. شاید کسی در بیرون متوجه این تغییرات نشود؛ بنابراین اکچوئر قطعاً باید دانش و مهارت کافی را در حوزه کار تخصصی خود داشته باشد که به نظر من در این زمینه ضعف‌های بسیار مهمی در جامعه اکچوئری ایران وجود دارد.

* چطور می‌توان این ضعف‌ها را پوشاند؟

یکی از وظایف انجمن علمی همین است؛ مثلاً کنفرانسی با نام کنفرانس توانگری در بیمه‌های زندگی و بیمه‌های اجتماعی پیش‌بینی کردیم. حال چرا این کنفرانس را انتخاب کردیم؟ محورهای این کنفرانس را از کجا استخراج کردیم؟ مسائل بسیار حیاتی و مهمی که در صنعت بیمه وجود دارد و اکچوئرها نیاز دارند که مهارت‌های لازم و کافی در این زمینه داشته باشند تا بتوانند به صنعت بیمه و همچنین بیمه‌های اجتماعی کمک کنند. این مسائل را در آن محورها و عنوان اصلی شناسایی کردیم تصمیم بر این شد تا از طریق این کنفرانس کل اقداماتی که تا به امروز در کشور در این زمینه انجام شده است مورد بررسی قرار گیرد.

* کدام شرکت‌های بیمه از این کنفرانس خبر دارند؟

دبیرخانه این کنفرانس امروز فعال است و کار می‌کند؛ اما به دلیل شیوع بیماری کرونا و امتحانات دانشگاه‌ها کمی در برنامه‌مان تأخیر داشتیم؛ اما برنامه را مجدداً بازنویسی کردیم. این کنفرانس یک سایت دارد. سایت آن هم اکنون وجود دارد و اطلاعات کافی در آن ذکر شده است و در اختیار همه شرکت‌های بیمه قرار خواهد گرفت و با همه شرکت‌ها و بانک‌ها و بیمه‌گران اجتماعی حتی با مراکز تحقیقاتی و دانشگاه‌ها مکاتبه می‌شود.

این کنفرانس، بین‌المللی است و آخرین دستاوردهایی که در حوزه طراحی مدل‌های توانگری در بیمه وجود دارد شناسایی کردیم و افراد شاخص را شناسایی کردیم که برای ارائه و سخنرانی دعوت می‌شوند. در این کنفرانس کارگاه‌های تخصصی داریم و در قالب این کارگاه‌ها به مهم‌ترین مسائل یک اکچوئر برای ورود به بیمه‌های زندگی اشاره می‌کنیم اینها را در قالب کارگاه‌های تخصصی برگزار می‌کنیم و برگزارکنندگان کارگاه‌های ما کسانی هستند که علاوه بر اینکه ظرفیت‌های علمی لازم را دارند از طراحان چنین سیستم‌هایی در خارج از ایران هستند و آنها را دعوت می‌کنیم که این مدل‌ها را به طور عملی طراحی کنند و به مسائل پاسخ دهند. این نشست‌ها تعامل چندجانبه بین پژوهشگران و متخصصان و جامعه اکچوئران است تا اکچوئران سؤالات خود را همان‌جا مطرح کنند و همان‌جا پاسخ بگیرند و همان‌جا مشکلات خود را حل کنند.

انجمن این نوع رفتارها و خدمات و رویدادها را طراحی و اجرا می‌کند و هدف‌مان از برگزاری این کنفرانس رسیدن به دستاوردهایی است؛ مثلاً‌ اکچوئرهای شرکت‌کننده در کنفرانس بتوانند به مسائل و مشکلات‌شان در صنعت بیمه پاسخ‌های مشخص دریافت کنند بسیار عالی خواهد بود.

یکی از اقدامات دیگر انجمن اکچوئری، برگزاری آزمون‌های دوره‌ای است. این آزمون‌ها سطح دانش و مهارت اکچوئرها را ارزیابی می‌کنند و در پایان انجمن، به آنها کردیت می‌دهد تا بر مبنای آن کردیت‌ها مشخص شود که اکچوئرها تا چه اندازه توان ورود به مباحث حوزه اکچوئری را دارند و شرکت‌های اکچوئری نیز متناسب با این کردیت‌ها با اکچوئران قرارداد می‌بندند. امروز بسیاری از شرکت‌ها با ما تماس می‌گیرند و اعلام می‌کنند که وقتی می‌خواهیم وارد قرارداد با اکچوئرها شویم، نمی‌دانیم فردی که به عنوان اکچوئر در بازار حضور دارد چقدر توانایی دارد از طرفی خودمان توانایی ارزیابی این فرد را نداریم. باید مرجعی وجود داشته باشد و بتواند به آنها کردیت بدهد تا بر مبنای میزان کردیتی که این افراد دریافت می‌کنند با آنها قرارداد ببندیم.

* مکانیزم تعیین رتبه و اعتبار به چه شکل انجام می‌شود؟ آیا پرداختی باید داشته باشند؟

بحث پول و پرداخت نیست، بحث این است که باید روشی را تعریف کنیم که این افراد بتوانند اطلاعات و دانش و مهارت‌های خود را به‌روز کنند. به هر حال فردی که ۱۰ سال پیش در آزمونی شرکت کرده و نمره قبولی گرفته است؛ بگوید من اکچوئر هستم و این مدرک من هست و وارد مباحث اجرایی و مطالعاتی شود و بتواند مشکلات بیمه‌گر را مرتفع کند قابل قبول نیست.

ما به صورت مستمر دانش و مهارت‌های اعضای خود و افرادی را که به ما مراجعه می‌کنند به‌روز می‌کنیم؛ یعنی برای آنها دوره‌های آموزشی و پودمانی برگزار و اطلاعات‌شان را به‌روز می‌کنیم و از آنها آزمون می‌گیریم؛ چون ما کمیته آزمون‌ها داریم که مرتباً مقررات و آیین‌نامه مربوط به برگزاری آزمون‌ها و دوره‌ها و مواد دوره‌ها را کار می‌کنند که کار سختی است.

* چه تضمینی وجود دارد که این مکانیزم‌ها در آینده ادامه‌دار باشد؟

اولین تضمینی که وجود دارد این است که در همه دنیا همین‌طور است، اول باید ببینیم محصول نهایی، نیاز بازار ما هست یا نه به تعبیر دیگر باید مطالبه‌ای در بیرون وجود داشته باشد که تضمین کند این برنامه‌ریزی‌ها در حوزه‌های حمایتی و دانش‌افزایی و مهارت‌افزایی تداوم داشته باشد. به طور کامل می‌دانیم که هم سیستم مالی ما دچار یک بحران بزرگ است و هم سیستم بیمه‌ای ما دچار بحران بزرگی است؛ ولی بحران سیستم بیمه‌ای به اندازه حوزه مالی یا بحران بیمه‌گران تجاری به اندازه بیمه‌گران اجتماعی نیست؛ ولی در هر دو حوزه با بحران مواجه هستیم. همین موضوع باعث می‌شود در آن طرف دنبال حل مسئله باشند؛ حتی اگر صرفاً اقتصادی بیندیشیم متوجه می‌‌شویم که انجمن اکچوئران منابع مالی خود را متناسب با میزان دانش و مهارتی که برای اکچوئرها ایجاد می‌کند و اکچوئرها هم متناسب با اینکه این مهارت و دانش را کسب کردند وارد بازار می‌شوند و بازار پاداش زحمات آنها را می‌دهد و متناسب با پاداشی که اینها پیش‌بینی می‌کنند روی خودشان سرمایه‌گذاری می‌کنند این سرمایه‌گذاری‌ها منابع مالی لازم را برای انجمن‌ها تجهیز می‌کند تا انجمن‌های علمی بتوانند کمک‌ها و حمایت‌های خود را در این مورد داشته باشند.

این مطالبات هم در صنعت بیمه و هم در بازارهای سرمایه و بازار مالی کشور وجود دارند؛ همچنین بیمه‌گران اجتماعی ما هم چنین مطالباتی دارند. کشور ما این‌طور است متأسفانه منتظر می‌شویم که همه چیز به حد بحران برسد آن زمان عملاً مطالبات تبدیل به نیاز می‌شوند و نیاز هم تبدیل به قرارداد می‌شود.

* به نظر می‌رسد تا زمانی که یک نهاد خودانتظام دارای یک سری اختیارات قانونی ایجاد نشود ممکن است به نتیجه خاصی نرسد.

تعداد اکچوئران متخصص در کشور زیاد نیستند بنابراین ایجاد انجمن دیگری ما را به نتیجه‌ای نخواهد رساند؛ اگر می‌خواهیم کاری انجام دهیم که خروجی‌ای داشته باشد باید دست به دست هم دهیم. مجموعه افرادی که در کل کشور صاحب‌نظر حوزه اکچوئری هستند به تعداد انگشتان دست هم نمی‌رسد.

مشکلاتی که در جامعه داریم به نوعی در حوزه‌های آکادمیک و حوزه‌های اجرایی و نظارتی هم وجود دارند؛ اگر با این روحیه بخواهیم پیش برویم قطعاً همین‌طور که تا امروز این مشکلات ایجاد شده‌اند و همیشه دنبال ایجاد مسئله بودیم نه حل مسئله؛ همین اتفاق خواهد افتاد. مطمئن باشید ما با جدا شدن از یکدیگر به هیچ نتیجه‌ای نخواهیم رسید. به نظرم باید همه دست‌ها کنار هم باشند.

همین آقایانی که دنبال تشکیل انجمن صنفی هستند، می‌توانستند به انجمن علمی که ایجاد شده و عضویت IAA بین‌المللی را دارد و وزارت علوم هم این را به عنوان مرجع علمی می‌شناسد در این انجمن، هیئت مدیره و عضو شوند و مدیریت اینجا را به دست بگیرند و ایده‌های خود را از طریق همین انجمن پیگیری کنند.

* پس گروهی دنبال ایجاد انجمن صنفی هستند؟

نه. اگر واقعاً دغدغه‌مند هستیم که مسائل کشور را حل کنیم باید کنار یکدیگر بنشینیم و گفت‌وگو کنیم ما باید با یکدیگر هم‌فکری و هم‌افزایی داشته باشیم؛ اگر دانش، تجربه، مهارت و هنرمان را یک کاسه کنیم و شرکت‌های بیمه، بیمه مرکزی یا بیمه‌گران اجتماعی یا بورس یا سرمایه‌گذاری که مخاطب ما هستند و با ریسک سر و کار دارند دست به دست یکدیگر بدهند توان و ظرفیتی ایجاد می‌شود که می‌توانیم مسائل و مشکلات را مرتفع کنیم. لطفاً مشکلات‌تان را با ما یکی کنید والا اگر یک انجمن نیم‌بند در یک جا تشکیل شود و یک نفر هم دار و دسته‌ای دور خود جمع کند و در جای دیگری هم کسی دیگر، این نشان می‌دهد ما در درون خود حرف یکدیگر را قبول نداریم و شرکت بیمه‌ای هم دیگر به ما اعتماد نخواهد داشت. این اتفاقات خوب نیست و سیگنال‌های بدی را در کشور منتشر می‌کند.

ما که ادعا داریم آکادمیک هستیم یا دانشگاهی هستیم یا مدیر هستیم یا در حوزه‌ای تخصصی داریم، نمی‌توانیم دور یک میز بنشینیم و مسائل مهم و اولویت‌دار کشور را حل کنیم.

ما تا به امروز نتوانسته‌ایم با یکدیگر در این حوزه در این مخاطرات و بحران‌ها کنار یکدیگر قرار بگیریم و یک بیانیه منتشر کنیم. متخصصان این حوزه اعتقاد دارند که ریسک منابع مالی کشور را تهدید می‌کند و ما در این مسئله صاحب نظر هستیم و مایلیم هشدارهای خودمان را به جامعه انتقال دهیم.

اینها اقداماتی است که در دنیا انجام می‌شوند متأسفانه ما چون ارزش‌های فرهنگی و اخلاقی‌مان تضعیف شده است این گرفتاری‌ها دامن‌گیر ما نیز شده و ما نمی‌توانیم کنار یکدیگر بنشینیم و حرف‌های‌مان را با یکدیگر بزنیم. انتظارم از حضرتعالی و دوستان در بیمه مرکزی این است که اگر احیاناً متوجه می‌شوید که این دغدغه وجود دارد و هر کس برای خود سازی می‌زند آنها را متحد کنید مگر چند اکچوئر در کشور داریم که هر کدام در گوشه‌ای برای خود حرفی بزند؟ این روند اعتماد را از بین می‌برد، خواهشم این است که کمک کنید این وفاق و اتحاد و تجمیع و هم‌افزایی در کشور شکل بگیرد.